اثرات تقویتی اسید فولیک و ویتامین B12 بر حافظه فضایی در موش صحرائی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر یک اختلال تحلیل برنده عصبی است که به طور بالقوه با کاهش پیشرونده حافظه و دمانس متعاقب آن شناخته می شود. مطالعه حاضر، با هدف ارزیابی اثر تقویتی اسید فولیک و ویتامین B12 بر حافظه فضایی در موش های صحرایی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر انجام شد.
در این مطالعه تجربی، 49 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 7 گروه هفت تائی تقسیم شدند: گروه شاهد (دست نخورده)، گروه تخریب NBM(تخریب دو طرفه هسته NBM با القای جریان الکتریکی 5/0 میلی آمپر به مدت 3 ثانیه)، گروه شاهد تخریب (ورود الکترود به هسته NBM بدون القای جریان الکتریکی)، گروه تخریب + اسیدفولیک mg/kg5، گروه تخریب + ویتامین B12 mg/kg5، گروه تخریب + اسید فولیک- ویتامین B12، گروه تخریب + سالین. در آزمون های اکتساب و یادآوری دستگاه ماز شعاعی هشت بازویی، الگوهای ورود به بازوها برای محاسبه خطای حافظه کارکردی، خطای حافظه مرجع و زمان سپری شده در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و گروه تخریب در پارامترهای خطای حافظه مرجع، کارکردی و زمان سپری شده وجود دارد (05/0˂ P). تجویز اسید فولیک و ویتامین B12 به تنهایی اثر معنی داری بر پارامترهای حافظه فضایی در مقایسه با گروه تخریب نداشت. تجویز توام اسید فولیک- ویتامین B12 منجر به کاهش خطای حافظه مرجع، کارکردی و مدت زمان سپری شده در مقایسه با گروه تخریب در دستگاه ماز شعاعی هشت بازوئی گردید (05/0˂P).
طبق نتایج بدست آمده تخریب دو طرفه هسته NMB منجر به کاهش حافظه فضایی، و تجویز توام اسید فولیک – ویتامین B12 منجر به بهبود حافظه فضایی گردید.