اثر دو نوع تمرین اسکات و پرس پا بر تغییرات مرکز فشار پا و نیروی عمودی عکس العمل زمین هنگام پایین آمدن از پله

موقعیت مرکز فشار و مقدار نیروی عمودی عکس العمل زمین (GRFz) در فعالیت های مختلف روزمره ازجمله راه رفتن و تردد از پله ها با آسیب های اندام تحتانی و کمر مرتبط است. هدف این پژوهش بررسی اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی مختلف بر متغیرهای بیومکانیکی نظیر تغییرات نیروی عمودی عکس العمل زمین و جابه جایی داخلی-خارجی مرکز فشار پاها (COPx) طی پایین آمدن از پله بود.
تعداد 20 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه بوعلی سینای همدان در دو گروه اسکات و پرس پا به ترتیب با میانگین سنی 7/2±1/25 و 2/3±8/23 سال قرار گرفتند. تغییرات GRFz و COPx قبل و بعد از 12 جلسه تمرین توسط صفحه نیرو با فرکانس نمونه برداری 1000 هرتز ثبت شد. گروه اسکات، حرکت اسکات را همراه با حداکثر آداکشن ران و گروه پرس پا، حرکت پرس پا را همراه با حداکثر آدکشن ران طی 12 جلسه تمرین کردند. جهت مقایسه درون گروهی و بین گروهی داده ها به ترتیب از دو آزمون t همبسته و t مستقل استفاده شد. سطح معناداری برابر 05/0 در نظر گرفته شد.
در گروه پرس پا، مقدار جابجایی داخلی-جانبی COP بعد از تمرین به طور معناداری کاهش یافت (030/0=P)؛ همچنین میزان GRF در قله دوم منحنی نیرو بعد از تمرینات پرس پا به طور معنی داری کاهش یافت (027/0=P). با وجود این، مقادیر GRF و COP بین دو گروه معنی دار نبود.
تمرینات پرس پا می تواند سبب بهبود کاهش جابجایی COP و کاهش مقدار GRFz در نقطه اوج نیروی دوم، و در نتیجه کنترل وضعی پاسچر بهتر در هنگام پایین آمدن از پله شود.