فعالیت الکترومیوگرافی عضلات نگهدارنده ستون مهره ای با استفاده از تصاویر اولتراسوند و پروتکل SENIAM در بیماران اسکولیوز

بررسی فعالیت عضلانی در بیماران اسکولیوز اهمیت کلینیکی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر نحوه الکترودگذاری بر اساس توصیه های SENIAM با روش اولتراسوند بر میزان فعالیت ثبت شده در عضلات نگهدارنده ستون مهره ای بود.
روش شناسی: تعداد 10 دختر مبتلا به اسکولیوز نوجوانی ناشناخته با انحنای دوبل در این مطالعه شرکت کردند. در وظایف حرکتی سوپرمن، ابداکشن بازو و Quadruped فعالیت الکترومیوگرافی عضلات نگهدارنده ستون مهره ای در سطوح مهره های ششم و دهم سینه ای، و سوم کمری با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی 16 کاناله مدل BTS FREE EMG 300 ساخت کشور ایتالیا اندازه گیری شدند. راستای الکترودها در روش اول بر اساس توصیه های SENIAM و در روش دوم منطبق بر راستای فیبرهای عضلانی مشاهده شده در تصاویر التراسوند تعیین گردیدند.
در روش اولتراسوند جهت الکترودها نسبت به روش SENIAM حدود22/8±°3/13 انحراف نشان داد، اما در هیچ یک از آزمون های حرکتی تفاوت معناداری در فعالیت الکترومیوگرافی عضلات مختلف ستون مهره ای هنگام اندازه گیری با این دو روش مشاهده نشد. در هر دو روش عضلات در سمت دست حرکت کننده، فعالیت بالاتری از عضلات سمت مخالف نشان دادند (05/0>p).
جهت قرارگیری الکترودها در روش اولتراسوند نسبت به روش SENIAM تغییر معناداری داشتند، اما این تغییر در مقادیر اوج RMS تفاوتی ایجاد نکرد. به نظر می رسد برای اندازه گیری اوج فعالیت الکترومایوگرافی همسان سازی شده عضلات نگهدارنده ستون مهره ای در بیماران اسکولیوز ضرورتی برای استفاده از التراسوند وجود ندارد. هرچند که در سایر متغیرهای الکترومیوگرافی از جمله فرکانس و یا زمان شروع فعالیت عضلانی نیاز به بررسی بیشتر وجود دارد.