تاثیر مصرف حاد کورکومین بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و شاخص های منتخب کوفتگی تاخیری پس از یک جلسه فعالیت برونگرای شدید

کوفتگی تاخیری (DOMS) علت اصلی آسیب عضلانی، کاهش عملکرد و کاهش قدرت عضلانی در ورزشکاران و غیرورزشکاران می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مکمل یاری کورکومین بر شاخص های منتخب کوفتگی تاخیری ناشی از فعالیت شدید برون گرا در مردان جوان سالم می باشد.
ده مرد جوان و سالم به طور داوطلبانه در این مطالعهمتقاطع شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی و با الگوی دوسوکور با گروه کنترل به دو گروه دارونما و کورکومین تقسیم شدند. پس از اولین خون گیری، آزمودنی ها یک دوره فعالیت اسکات شدید انجام دادند. بلافاصله پس از فعالیت خون گیری دوم انجام شده، سپس آزمودنی ها 150 میلی گرم کورکومین و یا دارونما مصرف نمودند. 24، 48 و 72 ساعت بعد مجددا خون گیری صورت گرفت. پس از یک دوره بازیافت دوهفته ای، مراحل ذکر شده مجددا با تعویض مکمل آزمودنی ها مجددا انجام پذیرفت. ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC)، آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH)، میزان درد بصری (VAS)، دامنه حرکتی مفاصل زانو (ROM) و تورمران ها (محیط دور ران) در تمامی مراحل مورد اندازه گیری قرار گرفتند.
TAC، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت در گروه کورکومین نسبت به گروه دارونما افزایش معنی داری نشان داد (05/0>P). آنزیم LDH، 72 ساعت پس از فعالیت در گروه کورکومین کاهش معنی داری نسبت به گروه دارونما نشان داد (05/0>P).میانگین ادم دور ران ها پس از فعالیت نسبت به قبل از فعالیت کاهش و میانگین ROM زانوها افزایش معنی داری نشان داد (05/0>P)، اگرچه تفاوت بین گروهی مشاهده نشد (05/0
مطابق نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد مصرف 150 میلی گرم کورکومین بلافاصله پس از فعالیت برونگرای شدید توانسته استبا خواص ضددرد، ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی خود باعث کاهش آسیب عضلانی و احساس درد شود.