اثربخشی مهارت های زندگی بر سازگاری و تکانشوری (بی توجهی، حرکتی و بی برنامگی) دانش آموزان زورگو(غیرمنضبط)

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری و میزان تکانشوری (بی توجهی، حرکتی و بی برنامگی) دانش آموزان زورگو بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان زورگو در سال تحصیلی 94-1393 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ایی چند مرحله ایی از میان جامعه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تجدیدنظر شده زورگویی اولویوس، پرسشنامه سازگاری دانش آموزان و مقیاس تکانشوری استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد بین دانش آموزان زورگو گروه آزمایش و گروه کنترل در سازگاری (تحصیلی، اجتماعی و هیجانی) و تکانشوری (بی توجهی، حرکتی و بی برنامگی) تفاوت معناداری در سطح(001/0≥P) وجود دارد. به عبارت دیگر میانگین مولفه های سازگاری و تکانشوری گروه آزمایش بعد از آموزش مهارت های زندگی متفاوت است. این نتایج حاکی است که آموزش مهارت های زندگی می تواند سازگاری و تکانشوری دانش آموزان زورگو را تعدیل نماید.