جایگاه حکمت در نظام فکری و مدل حکومتی فارابی

انسان به عنوان موجودی که سرشتی اجتماعی دارد و ذاتا به دنبال سعادت و کمال است، نیازمند بستری مطلوب برای نیل به اهداف عالیه خود می باشد. جامعه در پرتو حکمت، بهترین زمینه برای ظهور و بروز استعدادهای بالقوه در انسان است تا بتواند با به فعلیت رساندن آن قوا به کمالات والای انسانی دست یابد. فارابی به عنوان موسس فلسفه اسلامی، با بهره گیری از منابع وحی و تعالیم دین مبین اسلام، ایده مدینه فاضله را درجهت اعتلای مقامات انسانی مطرح کرد. از دیدگاه معلم ثانی فقط از راه جامعه حکمت محور می توان به سعادت حقیقی دست یافت. پژوهش پیش رو با تحقیق در آثار فارابی، به تبیین جایگاه اساسی حکمت در مدینه فاضله می پردازد و پس ازآن ضرورت حکمت را در جایگاه شهروندان و حاکم مدینه بررسی کرده، درپایان نیز مدل مطلوب حکومت از دیدگاه او را مطرح می کند.