به گاه نوشتن به جای آر هوش، نقد جنبه های ویرایشی کتاب بازپروری معتادین نهادهای دولتی و غیر دولتی

بیشتر پژوهشگران، نویسندگان و اصحاب قلم، فرایند نوشتن را پیچیده و کاما تخصصی تلقی میک نند و از وجود خطاهای گوناگون در نوشته خود واهمه دارند. یکی از دلایل این امر، عدم تسلط نویسنده بر اصول دستور زبان فارسی و قواعد درس تنویسی است. تفحص و غور در آثار علمی و مطالعه کتابهای دستور زبان فارسی و آیین نگارش و درس تنویسی موجب می شود تا این نقیصه تا حد زیادی در نویسنده برطرف شود و او بتواند ماف یالضمیر خود را به بهترین شکل ممکن و در قالب متنی پیراسته و سلیس و عاری از خطاهای دستوری و نگارشی به خواننده و مخاطبان خود منتقل کند. همچنین معاضدت یک ویراستار باتجربه و متخصص که خود با قواعد دستور زبان و اصول نگارش آشناست، می تواند موجب بالارفتن سطح نگارشی یک متن شود و اثر نویسنده را از خطاهای رایج
دستوری و نگارشی مبرا سازد و درنهایت، متنی پیراسته و روان را به خواننده عرضه کند؛ بنابراینمی توان مدعی شد که ویراستار در انتقال محتویات ذهنی نویسنده به خواننده نقش مفید و به سزایی را ایفا میک ند. در ادامه سلسله مقالاتی که در زمینه نقد ویراستاری متون نگاشته ایم، درصددیم تا در این مختصر به نقد ابعاد نگارشی کتاب بازپروری معتادین نهادهای دولتی و غیردولتی بپردازیم؛ باشد که ازای نطریق، نویسندگان را در رسیدن به قلمی پاکیزه و روان رهنمون شویم.