اولویت بندی و تعیین کاربری های مستعد تغییر در پلاک های شهری با استفاده از تصمیم گیری چندمعیاره فازی

بررسی تناسب کاربری های موجود و اولویت بندی کاربری ها برای پلاک های شهری با توجه به مشخصات کالبدی آن ها در ارتباط با سایر کاربری های مجاور، منجر به مدیریت بهینه در محیط شهری خواهد شد. ازاین رو، هدف اصلی این تحقیق، ارائه مدلی برای ارزیابی و اولویت بندی کاربری اراضی شهری بر اساس معیارهای تعریف شده است. در این مدل با توجه به تقریبی بودن نظر کارشناسان در تعیین مقادیر معیارهای ارزیابی شهری، برای برآورد کلی مقادیر این معیارها از محاسبات فازی استفاده گردیده است. اولویت بندی کاربری ها برای هر یک از پلاک های شهری نیز با توجه به فازی بودن مقادیر معیارها، با استفاده از روش TOPSIS-فازی صورت گرفته است تا اولویت های تخصیص کاربری برای هر یک از پلاک ها تعیین گردد. درنهایت بر اساس اولویت بندی های انجام گرفته کاربری های مستعد تغییر می توانند شناسایی گردند. توسط مدل پیشنهادی، اولویت کاربری های موجود در شهر با توجه به خصوصیات فیزیکی و کالبدی زمین برای هر کاربری مشخص شده و تصمیم گیرنده در مراحل تصمیم گیری برای تغییر کاربری ها می تواند اولویت کاربری مناسب را برای قطعات مختلف ملاحظه نماید. این مدل با استفاده از داده های مکانی ناحیه یک منطقه 7 تهران مورد پیاده سازی و ارزیابی قرار گرفت. رتبه بندی کاربری های شهری برای پلاک های موجود در منطقه ی موردمطالعه نشان داد که 77.2 درصد کاربری های موجود دارای اولویت اول برای پلاک های خود هستند. درنتیجه 22.8 درصد پلاک های شهری در منطقه موردمطالعه، کاربری با اولویت اول را به خود اختصاص نداده اند و کاربری این پلاک ها، می توانند مستعد تغییر باشند. نتایج به دست آمده علاوه بر پلاک های شهری با کاربری مستعد تغییر، اولویت های تخصیص کاربری برای هر یک از این پلاک ها را نیز مشخص نموده است.