بررسی دلایل قاچاق میراث فرهنگی در ج.ا.ایران و نقش سازمان اینترپل

آثار فرهنگی وتاریخی ملل، بیانگر قدمت زیرساخت های فکری و زیربنای علمی آن کشور می باشد و توجه به این هویت، پشتوانه و سند مکتوبی است که زوایایی آشکار و پنهان از فرهنگ ها، تمدن ها، آداب و رسوم، شیوه های زندگی، تاریخ علم و غیره متجلی می سازد. کشور ایران به لحاظ داشتن آثار فرهنگی و تاریخی جایگاهی ویژهای را دربین کشورها دارا می باشد . این موضوع سبب گردیده است که در طی سال های متمادی وحداقل دریک قرن اخیر ، کشور ما همواره در معرض غارت، تجارت غیرقانونی و قاچاق اموال فرهنگی، هنری و عتیقه قرار گیرد وآثار ملی و فرهنگی آن به شیوه ها و شگردهای مختلف قاچاق شده است. قاچاق اشیا و اموال فرهنگی به عنوان یک جرم فراملی که نوعا به طور سازمان یافته ارتکاب یافته و به دلیل این که عواید حاصل از آن به عنوان مهم ترین منبع تامین مالی تروریسم به کار گرفته می شود حاکمیت سیاسی و اقتصادی کشورها را به خطر می اندازد. ریشه یابی پدیده قاچاق میراث فرهنگی مبین آن می باشد که علل و عوامل فراوانی در بروز این پدیده نقش دارند که از جمله عمده ترین این عوامل، عدم آگاهی کافی افراد یک جامعه از اهمیت میراثی که طی سالیانی دراز از سوی گذشتگانشان به آنها رسیده ،وبه بازسازی تاریخ و هویت آن ملت می انجامد، می باشد. در مقابله با قاچاق میراث فرهنگی و تاریخی آگاه سازی لازم به قشرهای مختلف مردم درباره اهمیت آثار باستانی و میراث های فرهنگی بی تردید موثرترین روش برای پیشگیری و مبارزه با قاچاق میراث فرهنگی می باشد. در سطوح ملی پلیس کشورها باید از سازمان اینترپل به عنوان مهم ترین سازمان پلیسی اجرایی مقابله با جرائم که نقش پشتیبانی اجرایی و عملیاتی بین پلیس های کشورهای مختلف را بر عهده داشته و دارای ظرفیت ها و ابزارالات می باشد در جهت مبارزه قاچاق آثار و اموال فرهنگی استفاده نمایند.