بررسی شاخص های کمی و کیفی رشد و عمر پس از برداشت گل آهار (Zinnia elegans) در نسبت های مختلف نیتروژن به کلسیم در کشت بدون خاک

یک آزمایش بدون خاک در بستر شن، پرلیت و پیت بر پایه فرمول غذایی هوگلند طراحی و اجرا گردید تا پاسخ رشد و عمر پس از برداشت گل بریدنی آهار به غلظت های مختلف نیتروژن و کلسیم بررسی گردد. تیمارها شامل شاهد 1 (بدون مصرف محلول غذایی)، شاهد 2 (محلول غذایی بدون نیتروژن و کلسیم) و مخلوط هایی از غلظت های 15 و 30 میلی مول نیتروژن و 5 و 10 میلی‏مول کلسیم در قالب یک طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، سه تکرار و سه گلدان در هر تکرار و صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع گیاه، قطر ساقه، قطر گل، طول ریشه، وزن تر ساقه، وزن تر گل، وزن خشک ساقه، وزن خشک گل، عمر گل‏جایی گل آهار و غلظت عناصر غذایی گیاه (اندام هوایی) بود. نتایج نشان داد که افزایش غلظت نیتروژن محلول غذایی سبب افزایش ارتفاع و وزن تر گیاه گردید؛ اما استفاده از 10 میلی مول کلسیم به همراه 30 میلی مول نیتروژن، بیشترین اثر را بر ارتفاع گیاه داشت. کاهش معنی دار وزن خشک ساقه در تیمار 30 میلی‏مول نیتروژن و 5 میلی‏مول کلسیم در مقایسه با وزن تر همین تیمار مشاهده شد. کمترین عمر گل‏جایی مربوط به تیمار شاهد 1 با 8/4 روز بود. بیش ترین عمر گل‏جایی (17 روز) در شرایط استفاده از 10 میلی‏مول کلسیم در محلول غذایی مشاهده شد که بیشترین جذب کلسیم نیز در این تیمار دیده شد. میزان جذب کلسیم در این تیمار (85 میلی گرم به ازای هر گلدان) به طور معنی دار و قابل ملاحظه بیشتر از تیمارهای دیگر بود. در کل، برای داشتن عملکرد مناسب و عمر گل‏جایی بیشتر، تیمار 15 میلی‏مول نیتروژن (غلظت استاندارد نیتروژن در محلول غذایی هوگلند) به همراه 10 میلی‏مول کلسیم (غلظت دو برابر کلسیم در محلول غذایی هوگلند)، بهترین تیمار بود.