چالش های «آزادی» در کاوش های «میل» و «فینبرگ»

جوئل فینبرگ فیلسوفی پیش رو در فلسفه اخلاق، حقوق و سیاست معاصر است. او شیوه نگاه مردم را به بسیاری از مسایل دگرگون کرد و نظام قضایی آمریکا، در نیم قرن اخیر، بیش و پیش از هر نظریه ای، تحت تاثیر نظریه او درباره «چهارچوب های اخلاقی قوانین جزایی» است. او پروژه ای را به انجام رساند که میل، با طرح «اصل آزادی»، آغازگر آن بود. فینبرگ، با پیروی از میل، بر این باور بود که فلسفه سیاست با یک پیش فرض هنجاری برای پاس داری از «آزادی فردی» آغاز می شود. او بسیاری از اصول «محدودکننده آزادی» را «نامعقول» و «ناروا» می دانست. فینبرگ، با ژرف کاوی، مفاهیمی مانند «آزار»، «رنجش» و «بزرگ تری کردن» را تحلیل و از آزادی گرایی دفاع کرد. آزادی گرایی فینبرگ، برخلاف «اجتماع گرایان» و «ساختارگرایان»ی مانند مک اینتایر و سندل، که سترونی و بی روحی آزادی گرایی را نقد می کنند، نظریه ای شاداب است که برپایه ارزش های مشترک یک جامعه و فرهنگ سیاسی مشخص، با ساختار تاریخی معینی، بنا نهاده شده است. این مقاله، پس از معرفی اندیشه فینبرگ و تاثیر منحصربه فرد او، می کوشد:1. شباهت ها و تفاوت های نگرش این دو فیلسوف را درباره «آزادی» تحلیل کند؛
2. اصول «محدودکننده آزادی» را از نظر این دو فیلسوف تحلیل کند؛ و
3. پاسخ های این دو فیلسوف را به پرسش های بنیادین و کاربردی زیر درباره «آزادی» با هم مقایسه کند:1. بزرگ ترین «تهدید» برای «آزادی» چیست؟
2. چرا اصل بر «آزادی» است؟
3. آیا «آزادی» «خیر برتر» است؟
4. در تقابل «آزادی» دو فرد، «حق» با کیست؟
5. چگونه می توان مشکل «دوسویه بودن آزادی» را حل کرد؟
6. آیا «آزادی» «مطلق» است؟