سنجش و ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی در شهر کرمان با استفاده از تحلیل مسیر

داشتن کیفیت زندگی مطلوب، همواره آرزوی بشر بوده و هست.در سال های اخیر مطالعات کیفیت زندگی در محیط های شهری به طور قابل توجهی از سوی اندیشمندان علوم شهری مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است. در تعریفی کلی می توان کیفیت زندگی را یک اصطلاح کلی مفهومی برای نشان دادن چگونگی برآورده شدن نیازهای انسانی و هم چنین معیاری برای ادراک رضایت و عدم رضایت افراد و گروه ها ازابعاد مختلف زندگی دانست. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی کیفیت زندگی شهری با استفاده از شاخص های ذهنی از دیدگاه ساکنان شهر کرمان و ارزیابی میزان رضایت آنها از زندگی شهری است. روش تحقیق در این پژوهش از لحاظ هدف «کاربردی» و از نظر روش مطالعه، «توصیفی – تحلیلی » است و جمع آوری اطلاعات و داده ها به دو صورت« اسنادی و پیمایشی(پرسشنامه)» انجام پذیرفته است. حجم نمونه با توجه به جمعیت شهر و با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر بدست آمده است و روایی گویه های پرسشنامه توسط تعدای از کارشناسان و اعضای هیئت علمی دانشگاه مورد تایید قرار گرفت و همچنین برای بررسی پایایی ابزار تحقیق نیز از روش انجام پیش آزمون و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای کرونباخ برای مجموع شاخص های پرسشنامه برابر 0.791 محاسبه شد که نشان دهنده پایایی مناسب و قابل قبول ابزار پرسشنامه است. نتایج پژوهش نشان می دهد که متغیرهای سلامت روانی، بعد حمل و نقل، بعد اقتصادی، سلامت جسمانی، سلامت محیطی و سلامت اجتماعی به ترتیب با میزان 395/0، 271/0، 254/0، 227/0، 213/0 و 156/0 بیشترین تاثیرات را در بالا رفتن میزان کیفیت زندگی در سطح شهر کرمان داشته اند.