بررسی وضعیت اشتغال در بخش گردشگری مورد مطالعه (استان گیلان)

امروزه گردشگری از بخش های مهم در فعالیت های اقتصادی به شمار آمده و همواره از دیدگاه های گوناگون مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر نیز به بررسی کارکرد گردشگری در ایجاد اشتغال در شهرستان های استان گیلان و تاثیر آن بر توسعه متوازن منطقه ای طی دو دوره زمانی 1375-1385 و 1385-1390پرداخته است؛ روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و اطلاعات مورد نیاز با تکیه بر اطلاعات اسنادی، جمع آوری و برای تحلیل اثرات اشتغال زایی بخش گردشگری از «تعداد شاغلین فعالیت های مربوط به تامین جا و غذا» به عنوان جایگزین در این زمینه استفاده شده است. یافته های تحقیق با استفاده از مدل های تغییر مکان – سهم، ضریب مکانی و ضریب آنتروپی حاکی از آن است که طی این دوره های زمانی بخش گردشگری در استان دارای رشد اشتغال زایی مثبت بوده است، در حالیکه که توزیع آن در شهرستان های استان در دوره زمانی 1375-1385 در راستای توسعه ی متوازن منطقه ای و در دوره زمانی 1385-1390 در این راستا نبوده و به طور عمده به نفع شهرستان رشت بوده است. در دوره زمانی 1375-1385 شهرستان های آستارا، رشت، شفت و صومعه سرا و فومن در این بخش اقتصادی نسبت به استان، دارای رشد کمتر و سایر شهرستان ها یعنی آستانه اشرفیه، بندرانزلی، تالش، رودبار و رودسر، لاهیجان و لنگرود دارای رشد بیشتر بوده اند. همچنین در بازه زمانی 1385-1390 به جز شهرستان های رشت، رودسر، لاهیجان و ماسال که رشد اقتصادی بیشتر نسبت به استان داشته اند، 12 شهرستان دیگر یعنی آستارا، آستانه اشرفیه، املش، بندرانزلی، تالش، رضوانشهر، رودبار، سیاهکل، شفت، صومعه سرا، فومن، لنگرود در این خصوص دارای رشد منفی بوده اند. علاوه بر این طی دوره اول شهرستان های فومن، آستانه اشرفیه و لنگرود و طی دوره دوم شهرستان های رشت، املش و لاهیجان موفق ترین عملکرد را در حوزه ی افزایش سهم اشتغال بخش گردشگری داشته اند.