تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر برخی عوامل فیبرینولیتیک مردان جوان فعال

تغییرات و عدم تعادل در سیستم هموستاز، یکی از علل اصلی حملات قلبی است. فعالیت بدنی در کنترل خودکار سیستم قلبی- عروقی نقش مهمی ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر برخی عوامل فیبرینولیتیک مردان جوان فعال انجام شد.
در این پژوهش نیمه تجربی، 30 مرد جوان ورزشکار عضو یکی از باشگاه های شهرستان قم، در سال 1395 به صورت دردسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی تک مفصله، تمرین مقاومتی چندمفصله و گروه کنترل (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. قبل از شروع و بعد از آخرین جلسه تمرینی، cc6 نمونه خونی برای ارزیابی سطوح سرمی فیبرینوژن، PT (آزمون زمان پروترومبین) و PTT (آزمون زمان نسبی ترومبوپلاستین) جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس عاملی 3×2، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون T زوجی با نرم افزار SPSS 22 استفاده شد.
صرف نظر از نوع پروتکل، یک دوره تمرین مقاومتی باعث کاهش فیبرینوژن (0001/0=p) و افزایش زمان پروترومبین (047/0=p) شد، اما در زمان نسبی ترومبوپلاستین تغییر معنی دار ایجاد نکرد (111/0=p).
تمرینات مقاومتی در مردان فعال موجب کاهش مقدار فیبرینوژن و افزایش PTمی شود، اما تغییری در PTT ایجاد نمی کند.