اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر شناختی رفتاری بر خودکارآمدی و احساس تنهایی در دانش آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری

مشکلات یادگیری می تواند موجب پیامدهای منفی همچون خودکارآمدی ضعیف و احساس تنهایی در دانش آموزان ابتدایی شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر شناختی رفتاری بر خودکارآمدی و احساس تنهایی دانش آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری بود.
روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعهٔ آماری این پژوهش را دانش آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری شهر رشت در سال 1395 تشکیل داد. افراد نمونه در مرحلهٔ اول به طور نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. پس از تکمیل مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و مقیاس احساس تنهایی آشر و کسب حدنصاب لازم برای ورود به تحقیق، با استفاده از نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (12 نفر برای هر گروه) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 8جلسهٔ گروهی بازی درمانی شناختی رفتاری شرکت کردند، درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخهٔ 18 و به شیوهٔ تحلیل کواریانس تک متغیره تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج نشان داد میانگین نمرهٔ پیش آزمون خودکارآمدی و احساس تنهایی در گروه آزمایش به ترتیب برابر با 32٫33 و 30٫58 و نمره های پس آزمون در گروه آزمایش به ترتیب 46٫17 و 26٫83 است. همچنین میانگین نمرهپیش آزمون خودکارآمدی و احساس تنهایی در گروه کنترل به ترتیب برابر با 32٫17 و 31٫50 و نمره های پس آزمون در گروه کنترل به ترتیب 35٫33 و 32٫08 است. نتایج تحلیل کواریانس نشان می دهد بازی درمانی شناختی رفتاری به طور معناداری موجب افزایش خودکارآمدی و کاهش احساس تنهایی دانش آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری شده است (0٫01>p).
باتوجه به اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری پیشنهاد می شود از این شیوه آموزشی به منظور بهبود وضعیت شناختی و روان شناختی دانش آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری استفاده شود.