بررسی رابطهٔ علائم ناراحتی مجرای صوتی با کیفیت زندگی زنان معلم مدارس ابتدایی شهر تهران

عوامل موثر بر سازگاری زناشویی شامل خصوصیات فردی و عوامل موقعیتی و رویدادهای زندگی هستند. البته مطالعات نشان داده که میانجی های شناختی مختلفی، چارچوب روابط زناشویی را تحت تاثیر قرار داده و آن ها را جهت دهی می کنند. طرح واره های ناسازگار اولیه که توسط یانگ معرفی شده، به عنوان یک میانجی شناختی، از رویدادهای زندگی فرد نشات می گیرد. تمایزیافتگی به عنوان خصوصیت فردی، به طور بالقوه پیش بینی کنندهٔ خوبی برای سازگاری زناشویی به نظر می رسد. از این رو این مطالعه با بررسی ارتباط بین طرح واره های ناسازگار اولیه و تمایزیافتگی با سازگاری زناشویی با هدف پیش بینی سازگاری زناشویی در مشاوره های پیش از ازدواج صورت گرفت.
این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی با طرح همبستگی بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را همهٔ افراد متاهل شهر تهران تشکیل دادند و حجم نمونه 400 نفر برآورد شد. نمونه گیری به شیوهٔ چندمرحله ای و دردسترس انجام شد؛ به این ترتیب که ابتدا پنج منطقه به تصادف از بین مناطق 22گانه انتخاب شد. سپس کلینیک های مشاوره و مدارس و فرهنگ سراهای محلات این پنج منطقه به صورت تصادفی انتخاب شدند. آن گاه پرسشنامه بین افرادی که معیار ورود به مطالعه را داشتند به طور دردسترس توزیع شد. معیار خروج از مطالعه، داشتن سابقهٔ ازدواج مجدد/طلاق، سوءمصرف مواد یا بودن تحت درمان های روان پزشکی بود.
پرسشنامه های سازگاری زناشویی اسپانیر، فرم کوتاه طرح وارهٔ یانگ (ویرایش سوم) و پرسشنامهٔ تمایزیافتگی خود اسکورون ابزارهای این مطالعه بودند. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی، تحلیل رگرسیون و آزمون تی استفاده شد.
نتایج نشان داد که بین تمامی حیطه های طرح واره های ناسازگار اولیه و سازگاری زناشویی ارتباط معکوس و معنادار وجود داشت (0٫01>p). همچنین بین تمایزیافتگی و هر 4 بعد آن با سازگاری زناشویی ارتباط معناداری مشاهده شد (0٫01>p). تجزیه وتحلیل رگرسیون نشان داد که 9 حیطهٔ طرح واره های ناسازگار اولیه و 2 بعد تمایزیافتگی، توان پیش بینی سازگاری زناشویی را داشتند (0٫001>p).
یافته های این تحقیق نشان داد که می توان با طرح واره های ناسازگار اولیه و نیز تمایزیافتگی، میزان سازگاری زناشویی را پیش بینی کرد. این یافته می تواند به مشاوران در ارائه مشاورهٔ کلینیکی کمک کند.