مقایسه ی حساسیت اضطرابی، الکسی تایمیا و خودتنظیمی در افراد وابسته به مواد و عادی

وابستگی به مواد، تاثیرات مخربی بر رشد و شکوفایی فرد و جامعه دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی حساسیت اضطرابی، ناگویی خلقی و خودتنظیمی در افراد وابسته به مواد و عادی صورت گرفت. برای این منظور طی یک مطالعه ی علی- مقایسه ای 30 نفر دارای وابستگی به مواد که در نیمه دوم سال 1395 به مراکز ترک اعتیاد شهرستان تبریز مراجعه کرده و تحت درمان بودند به شیوه ی در دسترس انتخاب و با 30 فرد عادی به عنوان گروه مقایسه همتاسازی شدند. آزمودنی ها از نظر حساسیت اظطرابی، ناگویی خلقی و خودتنظیمی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین افراد گروه وابسته به مواد و عادی از نظر حساسیت اضطرابی، ناگویی خلقی و خودتنظیمی و مولفه های آنها تفاوت معناداری وجود دارد؛ بدین صورت که متغیرهای حساسیت اضطرابی و ناگویی خلقی و همه ی مولفه های آنها در افراد وابسته به مواد، به طور معنادار بیشتر از افراد عادی نمونه ی مورد پژوهش بود ولی در متغیر خودتنظیمی و مولفه های آن میانگین نمرات افراد عادی بیشتر از افراد وابسته به مواد بود. یافته های این پژوهش نشان می دهدکه می توان از پرورش توانایی های خودتنظیمی به عنوان یک سپر دفاعی در برابر اعتیاد بهره جست و همچنین می توان با کاهش اضطراب و مهار هیجانات منفی، افرادی را مستعد انحرافات اجتماعی نظیر اعتیاد هستند، یاری رساند.