اثر برنامه تغذیه قبل از بلوغ بر متابولیتهای خونی و برخی از پاسخ های فیزیولوژیکی بره های ماده کردی در زمان شیرگیری و جفتگیری

پیش مدیریت تغذیه قبل از بلوغ بر سلامت، تولید مطلوب و عملکرد تولید مثلی حیوانات ضروری است.
در این مطالعه تاثیر جیره با انرژی و پروتئین پایین و بالا بر رشد بدن، متابولیت های خونی و شاخص سلامت ذاتی در بره میش های کردی در قبل از بلوغ بررسی شد.
برای این منظور 40 راس بره میش کردی سالم (سن 6/8 ± 30 روز و وزن 4/3 ± 2/10 کیلوگرم) به صورت تصادفی در پیش از شیرگیری به یکی از دو جیره آزمایشی اختصاص داده شدند: جیره با انرژی و پروتئین بالا (HEP: 2.50 مگاکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم ماده خشک و 148 گرم پروتئین خام در کیلوگرم ماده خشک) یا جیره با انرژی و پروتئین پایین (LEP: 2.02 مگاکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم ماده خشک و 87 گرم پروتئین خام در کیلوگرم ماده خشک). در زمان شیرگیری نیمی از بره های هر گروه جدا و به صورت تصادفی به جیره HEP یا LEP اختصاص داده شدند. بنابراین در دوره پس از شیرگیری چهار تیمار وجود داشت : H-H : HEP پیش و پس از شیرگیری)، H-L : HEP در پیش و LEP در پس از شیرگیری)، L-H: LEPدر پیش و HEP در پس از شیرگیری) و L-L : LEP در پیش و پس از شیرگیری، تیمار کنترل). اثر تیمارها روی مصرف ماده خشک، مصرف شیر، متابولیت های سرم، شاخص های ایمنی ذاتی و رشد بررسی شد.
برنامه تغذیه ای قبل از بلوغ پارامترهای ذکر شده را در دوره پس از شیرگیری را به طور معنی داری تحت تاثیر قرار داد (P<0.05). تیمارهای آزمایشی در دوره پس از شیرگیری به طور معنی داری غلظت متابولیت های خونی به استثنای کلسیم را کاهش داد (P<0.05). شمار سلول های سفید خون، نوتروفیل ها، لیمفوسیت ها و مونوسیت های تیمار H-L نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود (P<0.05). نتیجه گیری، مشاهده شد که میزان مصرف انرژی و ذخایر بدنی عامل مهم تنظیم کننده رشد در بره میش های کردی است.