بررسی اثر حذف یارانه ی کالاهای اساسی بر متغیرهای عمده ی اقتصاد کلان در چارچوب یک الگوی اقتصاد سنجی کلان ساختاری

در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با وقوع جنگ تحمیلی و استقرار شرایط تورمی در ایران، دولت ها تلاش کردند با پرداخت یارانه بر روی کالاهای اساسی، اقشار آسیب پذیر جامعه را مورد حمایت قرار دهند، اما استمرار پرداخت یارانه برای سالیانی دراز، سبب شده است تا قیمت های نسبی به طور گسترده ای تحریف شده، از یک سو مانع تخصیص بهینه منابع شوند و از سوی دیگر با ایجاد کسری بودجه و افزایش هزینه های دولت، آثار سوئی را بر اقتصاد ملی بر جای گذارند.
به تازگی دولت با مطرح کردن طرح تحول اقتصادی که یکی از محورهای اصلی آن هدفمند کردن یارانه هاست، سعی دارد به منظور افزایش رشد اقتصادی و رسیدن به عدالت اجتماعی، نظام یارانه ها را اصلاح کند. اما سوال پیش رو این است که حذف یارانه ی کالاهای اساسی، جدای از تغییر در قیمت حامل های انرژی، چه اثرات احتمالی سوئی را بر اقتصاد کشور تحمیل خواهد کرد.
این مطالعه در چارچوب یک الگوی اقتصادسنجی کلان ساختاری، به بررسی اثرات حذف یارانه ی کالاهای اساسی بر متغیرهای عمده ی اقتصاد کلان همچون نرخ تورم و رشد اقتصادی، پرداخته است. در سناریوی اول که یارانه ی کالاهای اساسی به صورت یکباره حذف می شود، نرخ تورم در سال اول اجرا، با 4/7 افزایش، به 2/22 درصد خواهد رسید. همچنین نرخ رشد اقتصادی با 06/4 درصد کاهش به 96/1 درصد تنزل خواهد یافت. در سناریوی دوم، چنانچه یارانه ی کالاهای اساسی به تدریج و طی پنج سال حذف شود، نرخ تورم در سال اول اجرای سیاست نسبت به سناریوی اول 3 درصد کمترخواهد بود. نرخ رشد اقتصادی نیز در سال اول اجرا، نسبت به سناریوی اول حدود 4/0 درصد بیشتر خواهد شد.