اندازه گیری فقر (نسبی) در ایران با استفاده از منطق فازی

برای اندازه گیری فقر و تمایز فقیر از غیر فقیر، معمولا از شاخص های سن، خط فقر، نسبت فقرا و شکاف فقر استفاده می شود. اگر چه این شاخص ها مفید می باشند اما با به کارگیری منطق فازی و ترکیب آن با روش های فوق می توان به دقت اندازه گیری شاخص ها افزود. برای مثال، براساس روش خط فقر، اگر درآمد فردی کمی بالاتر از خط فقر باشد، غیر فقیر و کمی پایین تر از خط فقر باشد، فقیر محسوب می شود. در مورد سایر شاخص ها نیز وضعیت مشابه ای وجود دارد. استفاده از روش منطق فازی می تواند باعث رفع این مشکل گردد. در این مقاله با معرفی شاخص های مختلف و با بازتعریف این شاخص ها در چارچوب منطق فازی، اندازه گیری فقر در ایران در سال های 76، 82 و 1388 انجام شده است. نتایج با حالت متداول نیز مقایسه شده است. این مقایسه نشان می دهد، روش های اندازه گیری فقر با استفاده از چارچوب منطق فازی، نشان از تعریف دقیق تر و همچنین گسترده تر فقر نسبت به روش های متداول دارد. نتایج حاصل ازدو دیدگاه متداول و منطق فازی حکایت از آن دارد شاخص های فقر در سال 1376 نسبت به سال 1382 بالاتر هستند و فقر در سال 1382 نسبت به 1376 کاهش یافته است، ولی شاخص های مذکور (هم به روش متداول و هم روش فازی) در سال 1388مجددا افزایش داشته اند. فقر در مناطق روستایی با استفاده از هر دو دیدگاه در تمامی سال های مورد بررسی، بیشتر از مناطق شهری است.