نابرابری تورمی و اثرات آن بر توزیع سهم مخارج گروه های شغلی در ایران

نابرابری تورمی مبین رویارویی خانوارهای دارای مخارج مصرفی متفاوت با نرخ های تورم مختلف است . مقاله حاضر از دو بخش عمده تشکیل شده است: بخش اول، محاسبه نابرابری تورمی و بخش دوم، تاثیر این نابرابری بر توزیع مخارج گروه های شغلی. برای بررسی وجود نابرابری از سه روش شکاف ثروت مدارانه، تحلیل توصیفی CPI خانوارها(ضریب چولگی)و تورم گروه های اجتماعی اقتصادی(گروه شغلی سرپرست خانوار) استفاده می شود. به منظور دستیابی به تجزیه و تحلیل دقیق تری از شرایط تورمی و اثرات تغییرات شاخص قیمت موجود در کشور، در بخش بعدی تاثیر شاخص قیمت مصرف کننده ویژه هر گروه شغلی را بر سهم مخارج همان گروه مورد بررسی قرار می دهیم. در حقیقت هدف این مطالعه، بررسی تاثیر تورم بر نابرابری در یک کلیت نیست، بلکه مقصود متمایز کردن اقشاری است که از تورم آسیب می بینند یا از آن نفع می برند.خانوارهای مناطق شهری ایران با توجه به اینکه سرپرست خانوار در کدام یک ازگروه های شغلی قرار دارد، تقسیم بندی شده اند. یافته ها حاکی از وجود نابرابری تورمی بین خانوارها در گروه های شغلی متفاوت در مقاطع زمانی است، هرچند روند این نابرابری طی زمان نوسانی است. به طور میانگین در دوره مورد بررسی مدیران و مقامات عالی رتبه و کارشناسان تورم کمتری را تجربه کرده اند و تاثیر این تورم (افزایش شاخص قیمت) بر سهم مخارج گروه ها از مجموع مخارج جامعه کاهنده می باشد. در بعضی گروه ها تورم موجب افزایش ارزش دارایی ها و درنتیجه افزایش ثروت فرد می شود طوری که افزایش درآمد بیش از افزایش مخارج است. در گروه هایی که با فقدان این دارایی ها مواجه هستند تورم تنها مخارج آنها را افزایش می دهد و درآمد همپای مخارج افزایش نمی یابد بنابراین گروه های پایین درآمد و ثروت از تورم متضرر می شوند. در مطالعه حاضر کارگران ساده گروهی هستند که نه تنها به طور میانگین با بالاترین تورم روبه رو هستند بلکه این تورم سهم مخارج مصرفی آنها را در این دوره افزایش داده است.