تخمین قدرت بازاری و مقیاس تولید در صنعت نساجی ایران براساس رویکرد معادلات ساختاری

هدف محوری این مقاله تخمین قدرت بازاری بر اساس الگوی تغییرات حدسی با استفاده از معادلات ساختاری در صنعت نساجی ایران است. برای این منظور 9 صنعت فعال زیرمجموعه صنعت نساجی بر اساس کد چهار رقمی ISIC طی سال های 1387-1375، بررسی شده و از داده های پانل برای تخمین مدل استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که قدرت بازاری در 6 صنعت زیرمجموعه صنعت نساجی معنادار است. به گونه ای که بیشترین ضریب تبانی مربوط به «صنعت آماده سازی و ریسندگی الیاف» و کمترین آن مربوط به «صنعت تولید گلیم و زیلو» است. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد که اندازه اقتصادی همه صنایع مورد بررسی معنادار است و بیشترین اندازه اقتصادی مربوط به صنعت تولید قالی و قالیچه و کمترین آن مربوط به صنعت جوراب بافی است.