بررسی شاخص های فقر در مناطق شهری استان خراسان رضوی (1391-1385)

یکی از مهمترین مباحث توسعه مساله فقر و مبارزه با آن می باشد، به گونه ای که اگر کشوری در مسیر از بین بردن یا کاهش فقر نباشد، در مسیر توسعه نیز نخواهد بود. به همین دلیل از اساسی ترین دغدغه های دولت ها، آگاهی از میزان فقر و نابرابری در جامعه برای انجام اقدامات لازم جهت بهبود وضعیت فقر و توزیع درآمد می باشد. در این راستا تعیین خط فقر و شاخص های اندازه گیری آن بسیار مهم می باشد. در این پژوهش با هدف بررسی وضعیت فقر و توزیع درآمد، خط فقر نسبی و شاخص های اندازه گیری آن در مناطق شهری استان خراسان رضوی محاسبه و در سالهای 91-1385 مقایسه گردیده است. یافته های پژوهش براساس روش 50 و 66 درصد میانه و میانگین هزینه های خانوار نشان دهنده افزایش سطح خط فقر نسبی در طول سال های مورد مطالعه می باشد ولی محاسبه شاخص های «سن»، «نسبت سرشمار»، «کاکوانی» و شاخص « فاستر، گریر، توربک» حاکی از بهبود وضعیت فقر نسبی در دوره زمانی مذکور می باشد. همچنین مقایسه یارانه های نقدی پرداخت شده براساس طرح هدفمندی یارانه ها با اعداد محاسبه شده برای یارانه نقدی مورد نیاز برای از بین بردن فقر نسبی مشخص می سازد، با بدست آوردن اطلاعات خانوارهای فقیر، از بین بردن فقر نسبی امکان پذیر است.