پارااکسوناز، اسفنگوزین-1- فسفات، توتال سیالیک اسید و پروتئین شوک حرارتی-27 پلاسمایی در گوسفندان مبتلا به سیستی سرکوس تنیکولیس کبدی: شواهدی بر تغییرات آسیب شناسی

مطالعه حاضر اسفنگوزین 1 فسفات (S1P)، پارااکسوناز (PON) ، توتال سیالیک اسید(TSA) و پروتئین شوک حرارتی 27 (HSP-27) پلاسمایی را بررسی می کند که آیا در گوسفندان مبتلا به سیستی سرکوزیس کبدی دچار تغییرات می شوند. بنا بر این 40 گوسفند سالم و 40 گوسفند مبتلا به سیستی سرکوزیس که بر اساس مشاهده فرم کیستی شدید در کبد و نبود انگل خونی همراه با نبود فرم سیستی در لاشه انتخاب شده و سپس همه پارامترها در نمونه های سرمی و پلاسمایی مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفتند. نتایج کاهش معنی دار در سطح p≤0.01 در PON ، TSA و آلبومین و افزایش معنی دار در سطح p≤0.01 در S1P ، مالون دی آلدئید (MDA) ، توتال بیلی روبین و بیلی روبین غیر کونژوکه در گروه بیمار نسبت به گروه سالم مشاهده گردید. ضمنا عدم تغییرات معنی دار در پروتئین تام پلاسمایی (TPP) در گروه سیستی سرکوزیس نسبت به گروه سالم به وقوع پیوست. کاهش سطح آلبومین و TSA نشاندهنده آسیب کبدی در گروه مبتلا به سیستی سرکوزیس کبدی است. بعلاوه اینکه، کاهش PON شاید بدلیل کبد چرب و افزایش MDA باشد. ضمنا افزایش S1P میتواند به فعالیت پلاکت ها نسبت داده شود. از طرفی افزایش HSP-27 ممکن است ناشی از استرس حاکم بر بیماری باشد.