تحلیل ادبی-جامعه شناختی زن زیادی جلال آل احمد بر طبق الگوی لوسین گلدمن

جلال آل احمد نویسنده ای است که از نظر بسیاری از نقادان، آثار وی، نشانی از ضمیر خودآگاه جمعی مردم ایران دارد. در حقیقت، نزد وی داستان، دستاویزی برای بیان دغدغه ها و اندیشه های سیاسی و همچنین مبارزه با افکار و سنت های مخربی است که وی آن ها را موجب عقب ماندگی جامعه می داند. یکی از مهم ترین موضوعات اجتماعی که در آثار جلال آل احمد مطرح می شود، دیدگاه انتقادی وی نسبت به جایگاه زن ایرانی است. در واقع آنچه آل احمد در داستان هایش به نمایش می گذارد، تصویر حقارتی است که جامعه به زنان تحمیل می کند. «زن زیادی» یکی از مهم ترین داستان های کوتاه وی از مجموعه ای به همین نام می باشد که در واقع بازتابی است از فرهنگ حاکم بر جامعه مردسالار و جایگاه زن .در این مقاله با تکیه بر نظرات جامعه شناختی لوسین گلدمن و نظریه او در مورد «جهان بینی» و «ساختار معنادار» سعی می کنیم نشان دهیم که داستان «زن زیادی» بیانگر جهان بینی خاص زنان واپس رانده شده و ساختار حاکم بر زندگی آن ها می باشد. بنابراین مساله ای که در داستان مطرح می شود از دغدغه های یک شخصیت داستانی فراتر رفته و می تواند در ارتباط با کل جامعه در نظر گرفته شود. در پایان می توان گفت که این اثر که به طور همزمان، اثری ادبی و اجتماعی است، تبدیل به واقعیتی مردم شناختی می شود که در آن تصویر اجتماعی زن ایرانی به خوبی به نمایش گذاشته می شود، زنی تنها که ردپای امید و آرزو از زندگی اش محو گشته است.