بررسی فراوانی ایزوفرمهای ژن APOE و ارتباط آن با برخی فاکتورهای پاراکلینیکی در میان سالمندان مبتلا به فراموشی ناشی از افزایش سن در منطقه سیستان

درجه ای از دمانس یا فراموشی در بسیاری از موجودات زنده ازجمله انسان همراه با افزایش سن و پیر شدن ایجاد می شود. این گونه اختلالات ممکن است ناشی از عوامل ژنتیکی و بالینی متفاوتی باشد. در این پژوهش تعیین پلی مورفیسم ژن APOE به عنوان مهم ترین فاکتور ژنتیکی شناخته شده برای بیماری آلزایمر، در گروهی از سالمندان مبتلا به فراموشی در منطقه سیستان صورت گرفت و ارتباط آن با وضعیت چربی خون، سطح یون های فلزی خون و برخی ویژگی های دموگرافیک مرتبط با سبک زندگی بررسی شد. هم چنین در پژوهش حاضر، ارتباط بین عوامل محیطی مربوط به سبک زندگی و فاکتور ژنتیکی APOE مورد بررسی قرار گرفت. با اخذ مجوزهای قانونی و گرفتن رضایت نامه از افراد شرکت کننده در مطالعه، پس از غربال گری افراد جمعیت هدف با استفاده از پرسشنامه استاندارد (MMSE) Mini Mental Estate Examination و هم چنین در نظر گرفتن نژاد سیستانی از گروه سالمندان بیمار و سالمندان سالم به عنوان شاهد نمونه خون تام تهیه شد. نمونه ها شامل 55 فرد بیمار و 70 فرد سالم بود. افراد سالم انتخاب شده از نظر سن، جنس و نژاد با گروه بیمار هم خوان بودند. از سرم خون آن ها جهت سنجش میزان چربی و میزان عناصر فلزی مس، آهن و روی استفاده شد. استخراج DNA از گلبول های سفید خون محیطی انجام گرفت و بررسی ژنوتیپ افراد برای ژن APOE با روش (AS PCR) allele specific PCR صورت پذیرفت. پارامترهای دموگرافیک شامل سن، جنسیت، سطح سواد، مصرف دخانیات و مواد مخدر، وجود سابقه خانوادگی برای بیماری و سابقه بیماری های قلبی و صدمه سر نیز برای هر یک از افراد بیمار و همین طور گروه شاهد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بیانگر وجود فراوانی بیشتر آلل E4 ژن APOE در میان سالمندان بیمار نسبت به سالمندان سالم بود. شایان ذکر است که میزان HDL خون سالمندان بیمار کمتر از افراد سالم بود درحالی که سطح فلز روی در خون گروه شاهد کمتر از گروه بیماران بود. به طورکلی فراوانی زنان مبتلا به فراموشی بیشتر از مردان بود. هم چنین میانگین سطح سواد در بیماران بسیار کمتر از گروه شاهد بود درحالی که مصرف مواد مخدر در بین بیماران شایع تر از سالمندان سالم بود. در دیگر فاکتورهای بررسی شده تفاوت معناداری میان دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد.