بررسی کارایی روش آماری BayesCπ برای پویش ژنومی پاسخ ایمنی سلولی در مرغ

به کار گیری روش آماری برای آنالیز داده های ژنومی می تواند به یافتن روابط واقعی بین ژنتیک و فنوتیپ کمک کند. در سال های اخیر روش های آماری مختلفی برای درک این روابط به کار گرفته شده اند و نتایج به دست آمده نشان دهنده این واقعیت است که در شرایط متفاوت و صفات مختلف روش های متفاوتی کارایی بهتری دارند. از جمله این روش ها می توان به روش های مبتنی بر حداکثر درستنمایی، روش حداقل مربعات و یا روش های غیر پارامتری مانند روش های بیزی اشاره نمود. برخلاف روش های پارامتری، در روش های بیزی اثر متغیر های ژنتیکی می توانند در بیش از یک توزیع آماری مورد آنالیز قرار گیرند. با توجه به اینکه توارث صفات کمی در نتیجه تاثیر متفاوت متغیرهای ژنتیکی با اثر متفاوت بوده و توزیع های آماری این روش می توانند متفاوت از همدیگر باشند لذا به نظر می رسد روش های بیزی بتوانند درک صحیح تری از نواحی ژنومی موثر بر صفات کمی و میزان اثر آن ها ارائه نمایند. به همین جهت در پژوهش حاضر، فتوتیپ ایمنی سلولی با استفاده از تزریق دی نیتروکلرو بنزن و ژنوتیپ پرندگان با تراکم 60 هزارتاییSNP شرکت ایلومینا در 198 پرنده نسل F2 حاصل از تلاقی دوطرفه سویه آرین و مرغ بومی ارومیه با استفاده از روش بیزی BayesCπ مورد مطالعه قرار گرفت. در این روش، با توجه به ماهیت صفت (وراثت پذیری پایین) و مشاهده نمودار همگرایی مولفه های واریانس و مقادیر π با استفاده از آزمون و خطا، مقدار π برابر با 1999/0 و تعداد دور زنجیره 100000 انتخاب شد تا بتوان همگرایی و پراکندگی اثر نشانگری را به درستی نشان داد. تعداد 28 نشانگر معنی دار به دست آمده بر روی کروموزوم های 1، 2، 3، 4، 8، 13، 14، 19، 20، 21 و 22 قرار داشتتند که این تعداد با توجه به وراثت پذیری پایین صفت می تواند قابل توجیه باشد. SNP های مشخص شده داخل یا نزدیک به 25 ژن قرار گرفته بودند و از این میان ژن های SULF2، MKNKI، LRRTM4، NCK2، CAMK1D، RBFOX1 و DUSP14 ، عملکردهای مهمی را در ایجاد پاسخ ایمنی از طریق سنتز سلول های T، تشکیل سیناپس ایمیونولوژیکی، دخالت در تشکیل نوتروفیل ها و ایجاد پاسخ به استرس های محیطی بر عهده داشتند. با توجه به نقش کلیدی ژن های ذکر شده در ایجاد پاسخ ایمنی سلولی، می توان کارایی روش BayesCπ برای پویش ژنومی در این صفت و صفاتی مشابه را مورد تایید قرار داد.