نقد و بررسی دیدگاه و روش پانوفسکی در کتاب سوگر و کلیسای سن دنی

آروین پانوفسکی از پژوهشگران برجستهٔ قرن بیستم در حوزهٔ مطالعات قرو نوسطی است. کتاب سوگر و کلیسای سن دنی از مه مترین آثار او دربارهٔ هنر، معماری و فلسفهٔ گوتیک است. تحقیقات گستردهٔ پانوفسکی که با روش نمادگرایی (Symbolism ) و شمایل نگاری (Iconography) انجام می شد، پیشرفت های چشمگیری در بررسی و خوانش تصاویر ایجاد کرد و افق های تاز های را به روی مورخان هنر گشود. رویکرد پانوفسکی با انتقادهایی نیز مواجه شد. یکی از مه مترین نقدها دربارهٔ شیوه پانوفسکی، «عقایدنگاری » ب هجای «تاریخ نگاری » است، ب هویژه دربارهٔ دورا نساز بودن شخصیت سوگر و تاثیر او در کلیسای س ندنی، تردیدهایی برای پژوهشگران مطالعات قرو نوسطی ایجادشده است. پانوفسکی در آثارش سعی می کند سوگر را به عنوان معمار گوتیک، در قامت یک الهی دان/فیلسوف یا دست کم به عنوان مولف و مفسر مجموعه ای از تفکرات فلسفی آن دوران )مکتب سن ویکتور، مدرسهٔ شارتر و میراث بوئتیوس به همراه تفکر آگوستینی _ دیونیسیوسی( معرفی کند و برای سوگر نظامی فلسفی بسازد. دومین انتقاد به روش تفسیری پانوفسکی، از میان بردن استقلال تصویر است؛ بر تصویری که پانوفسکی مشغول شمایل شناسی آن است، معمولا انبوهی از متون الهیاتی و اسطوره ای الصاق شده است و گویی تصویر بدون آن ها فهمیدنی نیست.