تربیت فکری و عقلانی کودکان در الگوی تربیتی اسلام با نگاهی تطبیقی به طرح «آموزش فلسفه به کودکان»

گستردگی توصیف اسلام از تفکر و تعقل، گشودن باب وسیعی از ارزش های عقلی، آموزش ضمنی و تدریجی ارزش های عقلی بر اساس اولویت های یادگیری سنین مختلف و کاربرد طیف وسیعی از روش-های بینشی، علاوه بر روش های گرایشی و رفتاری برای آموزش تفکر به فرزندان، نشان دهنده تمایز اساسی الگوی اسلامی تربیت فکری و عقلانی با الگوهای سکولار، به ویژه طرح آموزش فلسفه به کودکان است. این تحقیق با رویکردی تطبیقی و با بهره گیری از روش توصیفی – تحلیلی به تبیین و تحلیل تفاوت های اساسی این دو الگو می پردازد.
از نظر اسلام نخست اینکه، فکرآموزی هیچ گونه تلازمی با آموزش مفاهیم ذهنی و فلسفی ندارد؛ دوم اینکه، تعریف اسلام از تربیت فکری و عقلانی و روش های او برای حکیم پروری، بسیار گسترده تر از آموزش فلسفه است؛ و در آخر اینکه الگوی اسلامی پرورش فکری فرزندان، تابع قوانین تربیتی، اصول و قواعد روان شناختی دقیقی است که بر اساس اولویت سنجی آموزشی سنین مختلف و هماهنگ با منحنی رشد بیان شده است؛ بنابراین تربیت عقلانی در اسلام از سنین کودکی به صورت غیرمستقیم، در ضمن تربیت عاطفی، رفتاری و در قالب روش های اکتشافی آغاز شده، هم گام با منحنی رشد به پیش می رود و در سنین نوجوانی و در ضمن تربیت شناختی، مانند تربیت علمی، فن آوری و اعتقادی به اوج خود می-رسد.