موازین ارزیابی رقابتی ادغام های ناظر بر مالکیت های فکری

ادغام بنگاه ها با هدف دستیابی به دارایی های فکری در دو دهه اخیر، روند فزاینده ای یافته و به همان اندازه، حساسیت حقوق رقابت در کنترل موثر آنها نیز فزونی گرفته است. اگرچه حقوق رقابت موازین کلی ناظر بر ادغام ها را در حیطه مالکیت های فکری نیز به طور همسانی اعمال می کند، ویژگی های این دست دارایی ها مستلزم لحاظ مولفه های خاصی است که در چارچوبی نظام مند، امکان ارزیابی دقیق وضعیت رقابتی آنها را امکان پذیر سازد. این مقاله می کوشد تا با تعمق در راهکارهای حقوق آمریکا و اتحادیه اروپا، به ابعاد خاص ادغام های حول حقوق فکری بپردازد و تاثیرات آن بر نوآوری و پیشرفت تکنولوژیک را آشکار ساخته و در نهایت سرنوشت رقابتی ادغام های یادشده را تعیین کند؛ درحالی که پیچیدگی موضوع و تحولات روزافزون، نظام های حقوقی را به سمت بازنگری شاخص های ارزیابی ادغام ها و تمرکز هرچه بیشتر بر ویژگی های بازارهای پرتحول نوآوری و فناوری سوق داده است، رهیافت کنونی نظام رقابتی ادغام در حقوق ایران، در غیاب سیاست رقابتی مشخص در قبال مالکیت های فکری، در بند کاستی ها و ابهامات و رویکردهای خطایی گرفتار آمده که نیازمند اصلاح جدی و تدارک چارچوب حقوقی شفاف و جامع است.