بررسی انگ در مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا به اختلالات روان پزشکی در بیمارستان فرشچیان همدان

بی تردید رایج ترین و عمده ترین مساله برای افراد مراقبت کننده از بیماران مبتلا به اختلالات روان پزشکی، انگ می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی انگ در مراقبان خانوادگی بیماران دارای اختلالات روانی در بیمارستان فرشچیان همدان بود.
در این پژوهش مقطعی، 43 عضو خانواده مراقبت کننده از بیمار مبتلا به اختلال روانی در بیمارستان روان پزشکی فرشچیان شهر همدان، در سال 1394 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسش نامه 30 سوالی محقق ساخته در مقیاس پنج درجه ای لیکرت بود که روایی آن بر اساس روش اعتبار محتوا و پایایی آن نیز از طریق محاسبه همبستگی درونی تایید گردید. مقدار همبستگی درونی، 94/0 به دست آمد و نشان دهنده پایایی پرسش نامه در سطح بالا بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل گرفت.
از کل تعداد مراقبت کنندگان بیماران، 26 نفر (5/60 درصد) را زنان و 17 نفر (5/39 درصد) را مردان تشکیل دادند. میانگین نمره انگ، 23/12 ± 47/82 به دست آمد که نشان داد مراقبان خانوادگی رنج ناشی از انگی زندگی با بیمار روانی را تجربه کرده اند. بیشترین انگ مربوط به مواردی مانند عدم ازدواج، عدم یافتن کار، احساس شرمندگی، تحقیر شدن توسط دیگران، بی آبرویی و خجالت با نمرات بالا بود.
عدم آگاهی عمومی از اختلالات روانی و شناخت بیماران و کمبود مداخلات موثر، منجر به انگ می شود. با آگاهی از اختلالات روانی و علت یابی آن ها، می توان نقش این عوامل را در ایجاد انگ تعیین کرد. بدیهی است با درک و تدوین فرایندهای بهینه و اثربخش مانند آگاه کردن جامعه و آموزش، می توان به کاهش انگی عضو مراقبت کننده از بیماران دارای اختلال روانی کمک نمود.