بررسی تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران دیالیزی

نارسایی مزمن کلیه یکی از مشکلات عمده سلامت عمومی محسوب می شود و غالبا بیماران مبتلا به بیماری مزمن، کیفیت زندگی پائین تر از جمعیت عمومی دارند. بهبود و حفظ کیفیت زندگی این بیماران نیاز به حمایت جدی خانواده دارد، لذا پژوهش حاضر با هدف تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور برکیفیت زندگی بیماران دیالیزی انجام شد.
این مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 100 بیمار تحت همودیالیز مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) زاهدان انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس و سپس تخصیص تصادفی انجام شد. برای گروه مداخله الگوی توانمندسازی خانواده محور بر طبق گامهای الگو در چهارمرحله، تهدید درک شده به روش بحث گروهی، خود کارآمدی به روش مشگل گشایی، عزت نفس به روش مشارکت آموزشی و ارزشیابی در طی چهار جلسه اجراشد. ابزار جمع آوری داده ها در این مطالعه، فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی اختصاصی بیماران دیالیزی بود. پرسشنامه کیفیت زندگی در سه مرحله قبل از مداخله، یک و دو ماه بعد از اتمام مداخله در هر دو گروه تکمیل گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار22 spss و آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری انجام شد.
میانگین نمره ابعاد اختصاصی و نمره کل کیفیت زندگی در یک و دو ماه بعد از اتمام مداخله و میانگین نمره ابعاد عمومی کیفیت زندگی در دو ماه بعد از مداخله درگروه مداخله با گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری داشت. آزمون تحلیل واریانس اندازه های مکرر نشان داد که تغییرات نمره کیفیت زندگی در دو گروه یکسان نبوده و بیانگر افزایش نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل است.
اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور در بیماران تحت درمان با همودیالیز توانست کیفیت زندگی بیماران را ارتقاء بخشد. لذا به کارگیری این الگو توسط پرستاران جهت مشارکت خانواده و بیمار در مراقبت های درمانی ضروری است.