تجزیه بای پلات داده های دی آلل برای تحمل به تنش کم آبی در گندم

تنش کم آبی یکی از مهمترین عوامل کاهش تولید محصول گندم است و شناخت ساختار ژنتیکی و نوع عمل ژن های کنترل کننده عملکرد دانه در شرایط تنش برای طراحی روش اصلاحی ضروری است. در این مطالعه از یک طرح تلاقی نیمه دی آلل (روش دوم گریفینگ) 9 × 9 برای مطالعه ساختار ژنتیکی عملکرد دانه گندم در شرایط تنش و غیرتنش استفاده شد. تجزیه ترکیب پذیری به روش دوم گریفینگ برای هر دو سطح تنش و غیرتنش معنی داری واریانس های GCA و SCA را نشان داد که نشان دهنده کنترل عملکرد دانه توسط اثرات افزایشی و غیرافزایشی ژن ها می باشد. نتایج تجزیه ترکیب پذیری نشان داد که در میان والدین، ارقام قدس و بم بیشترین GCA را برای عملکرد دانه داشتند و بهترین تلاقی ها، ارگ × قدس، نوید × مغان، بم × الوند (در هر دو سطح رژیم آبیاری) و بم × قدس (در شرایط تنش) بودند. از تجزیه بای پلات داده های دی آلل برای نمایش GCA و SCA والدها، تعیین گروه های هتروتیک و بهترین تلاقی ها استفاده شد. به طور کلی با توجه به نتایج کسب شده، ارقام بم، قدس و ارگ علاوه بر تحمل به تنش و حفظ عملکرد در شرایط تنش خشکی، توانایی انتقال این ویژگی ها به هیبریدها را نیز داشتند و از آن ها می توان در برنامه های اصلاحی برای بهبود تحمل به تنش استفاده کرد.