شوینده های طبیعی البسه از دیدگاه طب سنتی ایران

مواد شوینده و پاک کننده علی رغم فواید زیادی که دارند، در سال های اخیر به علت مصرف گسترده در سراسر دنیا، به عنوان عامل جدیدی برای آلودگی محیط زیست به شمار می روند. این ترکیبات به علت فعالیت سطحی، خاصیت شویندگی و پاک کنندگی دارند، ولی به آسانی از محیط تجزیه نمی شوند. پیش از تولید صابون و مواد شوینده شیمیایی؛ گیاهان، خاکستر و مواد طبیعی گوناگونی برای تولید شوینده ها و صابون مورد استفاده قرار می گرفته است که تاثیر بسیار کمی در محیط زیست می گذاشته است. خوشبختانه امروزه تمایل به استفاده از منایع طبیعی و گیاهان دارویی در صنایع مختلف از جمله صنعت بهداشتی- آرایشی رشد چشمگیری داشته است. در طب سنتی ایران ترکیبات طبیعی گیاهی، حیوانی و معدنی متعددی برای شستشوی البسه، بدن و مو معرفی شده است که آشنایی با انواع و روش های بکارگیری آنها می تواند در حفظ طبیعت و محیط زندگی بسیار سودمند باشد.
این نگارش، به معرفی مواد پاک کننده طبیعی عمدتا گیاهی که برای شستن انواع البسه به کار می رفته است بر اساس کتب مهم طب سنتی ایران ازجمله قانون ابن سینا می پردازد.
حکمای طب سنتی ایرانی، مواد طبیعی مختلفی را برای پاکیزگی بدن و لباس معرفی کرده اند. گیاهان مولد قلی یا قلیا به عنوان پایه اولیه تولید صابون مانند اشنان و تاغ؛ چوبک اشنان، کندش و سطرونیون که ریشه ای با خاصیت شویندگی دارند، از آن جمله اند. لذا شناسایی این گیاهان به ویژه گونه هایی که در کشور ایران می روید، می تواند زمینه را برای پژوهش و تولید شوینده های طبیعت دوست ایجاد کند