بررسی تجربیات تنش زا دانشجویان مامایی طی آموزش بالینی در اتاق زایمان

دوره های کارآموزی و کارورزی در شکل دهی مهارت های اساسی و توانمندی های حرفه ای دانشجویان مامایی نقش اساسی داشته و وجود هرگونه مشکل، کارآیی و بازده آموزش بالینی را دچار اختلال می نماید که استرس یکی از این موانع است. هدف این مطالعه بررسی تجربیات تنش زای دانشجویان مامائی طی آموزش بالینی در اتاق زایمان بود.
مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر با بر روی 71 نفر از دانشجویان کارشناسی پیوسته و ناپیوسته مامایی در سال 1393 در دانشگاه علوم پزشکی شاهرود انجام گرفت. ابزار مورد استفاده در مطالعه پرسشنامه محقق ساخته شامل متغیرهای فردی و عوامل تننش زای آموزش بالینی در اتاق زایمان در 6 حیطه بود. روایی پرسشنامه به صورت روایی محتوی و پایایی آن با استفاده روش آزمون- باز آزمون انجام شد و ضریب همبستگی پیرسون 8/0 برآورد شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSSو آزمون های آماری کای دو، آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین و انحراف معیار استرس کلی دانشجویان برابر 0/64±2/84 و در حد متوسط بود و در حیطه های احساسات ناخوشایند (0/75±3/02)، روش آموزش مربی (79/0±01/3)، تجربیات بالینی (86/0±94/2)، برنامه ریزی آموزشی (65/0±86/2)، محیط آموزش بالینی (0/7±2/63) و ارتباط بین فردی (0/74±0/62) به ترتیب از میانگین امتیاز استرس زایی بالاتری برخوردار بودند. میزان استرس کل درک شده با مقطع تحصیلی (0/003p=)، ترم تحصیلی (0/009p=)، سن (0/001p=)، و بومی بودن(0/004p=) ارتباط معنی دار وجود داشت. نتایج نشان داد که بین علاقه به رشته تحصیلی، تاهل، مشکلات مالی، شخصیت مضطرب و مهارت کنترل استرس با میانگین استرس کل درک شده ارتباط معنی داری وجود ندارد.
با توجه به نتایج حاصله سطح استرس دانشجویان در حد متوسط، و بسیار تحت تاثیر مقطع تحصیلی، ترم و بومی بودن و سن بود. استرس زا ترین عوامل مربوط به شرایطی که منجر به ایجاد و بروز احساسات ناخوشایند حین آموزش بالینی و همچنین مربوط به روش آموزش و نحوه ارتباطات مربی بود. توجه به عواطف دانشجویان و حفظ شان دانشجو جهت اصلاح شرایط کنونی می تواند تاثیر گذار باشد.