بررسی ارتباط بین سلامت معنوی و انگیزه پیشرفت در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران

برخی از مطالعات بیانگر آن هستند که بدون آموزش سلامت معنوی، آموزش و پرورش نمی تواند در دیگر ابعاد زیستی، روان شناختی و اجتماعی عملکرد درستی داشته باشد و یا به حداکثر ظرفیت خود برسد. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی ارتباط بین سلامت معنوی و انگیزه پیشرفت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1395 می پردازد.
در این پژوهش مقطعی با رویکرد تحلیلی 125 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران که در نیمسال دوم سال 1395 مشغول به تحصیل بودند به روش نمونه گیری طبقه بندی با تخصیص متناسب برای هر دانشکده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت معنوی Palutzian و Elison (Spiritual Well Being) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت (A.M.T: Achievement Motivation Test) استفاده شد. همچنین داده ها با استفاده از نرم افزار 18 SPSS و آزمون های آماری Whitney -Mann و Wallis -Kruskal تجزیه و تحلیل گردیدند.
بر مبنای نتایج مشاهده شد که 8/0 درصد از نمونه های پژوهش دارای سلامت معنوی پایین هستند، 2/95 درصد دارای سلامت معنوی متوسط بوده و 4 درصد از سلامت معنوی بالا برخوردار می باشند. همچنین بین نمره انگیزه پیشرفت و دعاکردن رابطه معناداری مشاهده شد (05/0P<). بین سلامت معنوی و درجه مذهبی بودن افراد نیز رابطه معناداری به دست آمد (05/0P<). علاوه براین نتایج آزمون کای اسکوئر بیانگر آن بود که نسبت سلامت معنوی در رشته های مختلف تحصیلی به طور معناداری متفاوت می باشد (05/0P<).
استنتاج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بیشتر نمونه های پژوهش از سطح سلامت معنوی متوسطی برخوردار بودند. با توجه به ارتباط معنادار انگیزه پیشرفت و دعاکردن پیشنهاد می شود به منظور بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان در جهت ارتقای سلامت معنوی آن ها برنامه ریزی شود.