پیش بینی سلامت روان براساس امیدواری و جهت گیری مذهبی در زنان سرپرست خانوار

زنان سرپرست خانوار به دلایلی چون ایفای نقش های متعدد، فقر مالی و تنهایی یکی از اقشار آسیب پذیر جامعه به ویژه از نظر سلامت روان می باشند. در این راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش امیدواری و جهت گیری مذهبی در پیش بینی سلامت روان در زنان سرپرست خانوار می باشد.
روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود و در آن از میان زنان سرپرست خانوار تحت حمایت کمیته امداد امام (ره) شهرستان سنقر 150 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه سلامت عمومی، مقیاس جهت گیری مذهبی درونی و بیرونی Allport و مقیاس امیدواری بزرگسالان Snyder را تکمیل کردند. لازم به ذکر است که برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شد.
نتایج نشان داد که میان امیدواری و سلامت روان و نیز جهت گیری مذهبی درونی با سلامت روان رابطه معکوس و معناداری (386/0r=-، 01/0P<) وجود دارد. همچنین میان جهت گیری مذهبی بیرونی با سلامت روان ارتباط مستقیم و معناداری (388/0r=-، 01/0P<) مشاهده شد. تحلیل رگرسیون نیز بیانگر آن بود که امیدواری و جهت گیری مذهبی همراه با هم 45/0 از تغییرات سلامت روان را پیش بینی می کنند.
استنتاج: براساس یافته ها می توان گفت که امیدواری و جهت گیری مذهبی درونی سبب کاهش علائم اضطرابی و اختلال خواب، افسردگی، علائم جسمانی (مشکلات جسمانی مانند سردرد و درد امعایی/ احشایی) و اختلال در کارکرد اجتماعی می شوند؛ اما جهت گیری مذهبی بیرونی موجب افزایش این علائم می گردد؛ بنابراین امیدواری و جهت گیری مذهبی درونی فاکتورهای مهمی در مقابله مثبت با مشکلات زندگی و حفظ سلامت روانی در زنان سرپرست خانوار می باشند.