اثر استرس شغلی بر رفتار ضد تولید با میانجی گری عواطف شغلی: مورد مطالعه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خوزستان

استرس شغلی نوعی اختلال مزمن روانی است که در اثر شرایط سخت کاری بوجود می آید و بر عملکرد فردی و سلامت جسمی و ذهنی افراد تاثیر می گذارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر استرس شغلی بر یکی از ابعاد عملکرد شغلی موسوم به رفتارهای ضدتولید با میانجی گری عواطف شغلی مثبت و منفی بود. روش پژوهش همبستگی از نوع مدل تحلیل مسیر بود. 240 نفر از کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خوزستان با روش سرشماری در پژوهش شرکت کردند. برای گرد آوری داده ها از مقیاس کج روی در محیط کار، پرسش نامه استرس شغلی و مقیاس عواطف شغلی استفاده گردید. ارزیابی الگوی پیشنهادی از راه الگویابی معادلات ساختاری (SEM) و با استفاده از نرم افزار AMOS ویراست 21 انجام گرفت. روابط بین متغیرها از راه ضریب همبستگی پیرسون و روابط واسطه ای در الگوی پیشنهادی با استفاده از روش بوت استراپ آزموده شدند. یافته ها نشان دادند شاخص های برازش مانند کای اسکوئر نسبی، GFI، CFI، و RMSEA، از حد نصاب لازم برخوردارند و حاکی از آنند که مدل پیشنهادی پژوهش با داده ها برازش دارد. ضرایب مسیر نشان دادند که استرس شغلی و عواطف مثبت و منفی روی رفتار های ضد تولید به گونه ای معنی دار اثر می گذارند (05/0>p). نتایج آزمون بوت استرپ نشان داد که عواطف مثبت و منفی رابطه بین استرس شغلی و رفتارهای ضدتولید را میانجی می کند. به بیان دیگر، تجربه استرس های شغلی موجب افزایش عاطفه منفی کارکنان می شود و آن نیز به نوبه خود کارکنان را به سمت ارتکاب رفتارهای ضدتولید سوق می دهد.نتایج پژوهش نشان می دهند که استرس شغلی به شکل مستقیم و هم چنین، با میانجی گری عواطف مثبت و منفی بر رفتارهای ضد تولید اثر می گذارد. بنابراین، پیشنهاد می گردد که مدیران سازمان برای کاهش رفتارهای ضد تولید کارکنان به مدیریت استرس های شغلی و نیز ایجاد عواطف مثبت در کارکنان همت گمارند.