اثر چهار هفته فعالیت هوازی در آب بر علایم بالینی و سایتوکاین های TNF-α و IL-10 در مدل حیوانی مالتیپل اسکلروزیس

با توجه به اهمیت درمان های تکمیلی، در این پژوهش هدف بررسی اثربخشی 4 هفته تمرین هوازی شنا بر روی علایم بالینی و سایتوکاین های Tumor necrosis factor alpha) TNF-α) و (Interleukin 10 IL-10) در سطوح سرمی موش های مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس از طریق القای انسفالومیلیت خود ایمن تجربی (Experimental autoimmune encephalomyelitis یا EAE) است.
80 سر موش سوری ماده با نژاد C57BL/6 با سن 12-10 هفته و وزن 2±20 به 8 گروه 10 تایی (سالم کنترل، سالم شنا، MS کنترل، MS شنا، MS اینترفرون، MS اینترفرون و شنا، MS شاهد تزریق، MS شاهد شنا و تزریق) تقسیم شدند. از روز نهم بیماری، موش ها به مدت چهار هفته مقدار 150 IU/g اینترفرون بتا-1 دریافت و یا چهار هفته ورزش شنا روزانه نیم ساعت مواجهه داده شدند. وزن و علایم بالینی به صورت روزانه با ثبت امتیازات بین گروه ها ارزیابی می شد. در پایان پروتکل نمونه های خونی از قلب استخراج و شاخص ها به روش الایزا سنجیده شدند.
براساس نمودار امتیازات علایم بالینی، بین گروه های MS شنا و MS اینترفرون و MS شنا اینترفرون با گروه MS اختلاف با سطح معنی داری 001/0 مشاهده شد، شدت آسیب در گروه های MS نسبت به فعال به صورت میانگین روی امتیاز 2 تا 3 قرار گرفت و حاکی از تخفیف پیشرفت ضایعات دمیلینه حاصل از اثر ورزش در آب بوده است.
یافته ها پیشنهاد می دهند احتمالا شنا نسبت به داروی اینترفرون بتا-1، عاملی موثرتر در تغییر سطح سایتوکاین های سرمی و بهبود علایم بالینی موش های مدل EAE می باشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تمرین منظم ورزشی در کنار درمان های پزشکی می تواند برای کاهش اختلالات MS مفید باشد.