بررسی شیمی کانی بیوتیت در گرانیتوئید زرگلی، شمال غرب زاهدان

گرانیتوئید زرگلی در شمال غرب زاهدان و در جنوب شرق ایران واقع شده است. این گرانیتوئید عمدتا از گرانودیوریت تشکیل یافته است. شیمی کانی بیوتیت در سنگ های گرانودیوریتی با کمک ریزپردازنده الکترونی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن با داده های شیمی کانی بیوتیت در گرانیتوئید زاهدان مقایسه گردید. مقدار آلومینیم کل در برابر نسبت Fe/(Fe+Mg) در بیوتیت های گرانودیوریت زرگلی نشان دهنده حضور مواد آلومینوم دار پوسته بالایی (رسوبات دگرگون شده) در ماگما توسط فرایند هضم می باشد. مقادیر Al کل بیوتیت های گرانودیوریت زاهدان نسبت به گرانودیوریت زرگلی کمتر بوده و حاکی از آن است که ماگمای سازنده گرانودیوریت زاهدان کمتر به وسیله سنگ های پوسته ای آلایش یافته است. بررسی شیمی کانی بیوتیت مشخص می نماید که گرانودیوریت های مورد مطالعه از نوع I بوده و از یک ماگمای گرانیتی کالک آلکالن تشکیل شده اند. این ماگما در یک محیط فرورانش صعود نموده و با سنگ های رسوبی پوسته فوقانی آلایش یافته است. مطالعه شیمی بیوتیت یک فوگاسیته اکسیژن نسبتا بالا (12-10 تا 13-10 بار) و یک شرایط اکسیدان را برای ماگماهای گرانودیوریتی مورد مطالعه مشخص می کند. میزان فوگاسیته اکسیژن در ماگمای سازنده گرانیت زاهدان 14-10 تا 15-10 بار به دست می آید که در واقع نشان دهنده یک شرایط اکسیدان ضعیف در ماگمای گرانیتی زاهدان می باشد.