پیش بینی الگوی توزیع مکانی متوسط بارندگی سالانه منطقه ارومیه با استفاده از روش های زمین آماری

پیش بینی توزیع مکانی بارندگی در مناطق کوهستانی به منظور حفظ و برقراری تعادل آبی و تخمین قابلیت دسترسی آب، به دلیل پیچیده بودن گرادیان بارش و هم چنین کم بودن تعداد ایستگاه ها در این مناطق بسیار حائز اهمیت می باشد. هدف از مطالعه حاضر پیش بینی پراکنش مکانی بارندگی با استفاده از روش های مختلف زمین آماری و ارزیابی دقت آن ها می باشد. بدین منظور از اطلاعات باران سنجی 38 ایستگاه مربوط به بارش سالیانه منطقه ارومیه استفاده شده و قابلیت روش های IDW، کریجینگ و کو کریجینگ مورد بررسی قرار گرفت. پس از نرمال سازی داده ها اقدام به ترسیم واریو گرام های مربوطه گردید. برای تعیین بهترین مدل به منظور برازش بر واریو گرام تجربی از دو معیار RSS با مقدار کمتر و استحکام ساختار فضایی قوی تر استفاده شد. سپس با استفاده از تکنیک ارزشیابی متقابل و استفاده از شاخص RMSE، منا سب ترین روش درون یابی انتخاب شد. نتایج نشان داد که روش کو کریجینگ با متغیر کمکی ارتفاع دارای حداقل خطا و بالا ترین دقت برازش می باشد. با توجه به اینکه منطقه ارومیه کوهستانی است و شرایط برای کشت دیم مناسب دارد، لذا با استفاده از تکنیک GIS، نقشه های پراکنش مکانی بارندگی منطقه ارومیه به روش کوکریجینگ و مناطق مستعد اراضی دیم با رزولیشن بالا تهیه گردید.