ارزیابی عوامل موثر بر میانگین دمای تابشی در محیط شهری (نمونه موردی: گذر شنبدی، بافت تاریخی بوشهر)

رشد سریع شهرها و گسترش مناطق شهری موجب تغییرات عمده زیست محیطی و برهم خوردن شرایط آسایش حرارتی به خصوص در فضاهای باز شهری شده است. افزایش محصوریت فضاهای باز شهری در مناطق گرم و مرطوب می تواند منجر به کنترل بهتر محیط از طریق بهبود خرداقلیم شهری و در نتیجه صرفه جویی در مصرف انرژی ساختمان ها گردد. میانگین دمای تابشی یکی از عوامل مهم و موثر بر ایجاد آسایش حرارتی به خصوص در شرایط آفتابی در فضای باز است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر بافت شهر و طراحی محیط شهری بر میانگین دمای تابشی است. شهر بوشهر دارای اقلیم گرم و مرطوب است و با توجه به شرایط اقلیمی این شهر، ایجاد آسایش حرارتی جهت افزایش حضورپذیری فضاهای شهری به خصوص در ایام گرم سال ضروری ست. در این پژوهش داده های هواشناسی موثر بر آسایش حرارتی به صورت میدانی در سه فصل سال در گذر شنبدی واقع در بافت تاریخی بوشهر برداشت شده است. دمای هوا، رطوبت و سرعت باد و تابش با استفاده از دستگاه های اندازه گیری به دست آمده و به منظور انجام محاسبه میانگین دمای تابشی از نرم افزار RAYman نسخه2/1 استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در ساعات ابتدای روز محصوریت فضایی، در میانه روز جهت تابش و در بیشتر ساعات روز جریان باد بیشترین تاثیر را بر میانگین دمای تابشی در این محدوده داشته است.