رابطه رشد اجتماعی و حمایت اجتماعی با تاب آوری در دانشجویان

پژوهش های گذشته نشان می دهد، حمایت اجتماعی به کاهش فشار روان شناختی در دوره های بحران کمک می کند و سلامت روان افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. تاب آوری نیز ظرفیت افراد برای سالم ماندن، مقاومت و تحمل در شرایط سخت و پر خطر است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت اجتماعی و رشد اجتماعی با تاب آوری در دانشجویان بود.
جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دختر و پسر شاغل به تحصیل در مقاطع سه گانه کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن در سال 1395 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 380 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایبود. افراد مورد پژوهش مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی (زیمیت، دالم، زمیت و فارلی 1998)، مقیاس رشد اجتماعی واینلند (ادگار، 1953) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2000) را تکمیل نمودند.
نتایج نشان داد که میزان ضریب همبستگی مشاهده شده بین رشد اجتماعی و حمایت اجتماعی با تاب آوری دانشجویان در سطح معناداری 01/0>p و با درجه آزادی 378 معنادار است. همچنین نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی و رشد اجتماعی میتوانند 41/0 از واریانس تاب آوری را در دانشجویان پیش بینی کنند.
یافته های پژوهش حاضر بیان کننده اهمیت افزایش تاب آوری دانشجویان با بهبود در میزان حمایت اجتماعی و سطح رشد اجتماعی است. می توان از این یافته ها برای تدوین برنامه هایی جهت افزایش تاب آوری دانشجویان استفاده کرد.