بررسی و نقد آراء دستورنویسان درباره عناصر ساختمانی جمله شرطی در زبان عربی

جمله شرط به جمله ای گفته می شود که ادات شرط در صدر آن قرار بگیرد و وقوع آن مشروط باشد.ساختار نحوی شرط در زبان عربی بر پایه دیدگاه های مختلف تحلیل شده است، ولی دستورنویسان درباره برخی عناصر آن اتفاق نظر ندارند و ماهیت این ساختار ازنظر زبان شناسی چندان روشن نیست و درباره هسته و وابسته این اسلوب نیز تحقیق اساسی صورت نگرفته است. این پژوهش دیدگاه های دستورنویسان را درباره عناصر ساختمانی جمله شرطی بررسی و آن را با روش توصیفی- تحلیلی نقد و ارزیابی کرده است. در مقاله حاضر ساختار شرط، تحلیل و رابطه جمله ها (جمله هسته و وابسته) مشخص شده است و سپس نقش نحوی، حالت نما و وجه شرطی فعل تبیین و تفاوت آنهایی که اغلب دستورنویسان یکسان انگاشته اند، بیان می گردد. همچنین مکرر بودن نقش برخی ساخت های پیشتاز (ادات شرط+ جمله پیوندی) در این اسلوب اثبات شده است و به عنوان گروه اسمی یا قیدی در نظر گرفته شده اند و سپس نقش دو سویه برخی ادات شرط در جمله های هسته و وابسته اثبات می شود.