مقایسه ترجمه های استعاره های قرآن کریم در ترجمه میبدی و فولادوند

بلاغت یکی از وجوه مهم اعجاز قرآن کریم است و استعاره از شاخص ترین جلوه های زیبایی شناختی به شمار می رود. برگردان این فن ادبی چنان دشوار است که گروهی آن را ناممکن دانسته اند؛ البته ترجمه پژوهان بزرگی مانند نیومارک چنین کاری را ممکن دانسته، چارچوب ها و شیوه های خاصی برای آن پیشنهاد کرده اند. این پژوهش پس از تعریف گذرای استعاره و نگاهی به برخی نظریه های نوین و مهم پیرامون برگردان استعاره، به بررسی و مقایسه برگردان استعاره های قرآن در ترجمه کهن میبدی و ترجمه معاصر فولادوند می پردازد و به این نتیجه می رسد که این مترجمان از شیوه های گوناگون برگردان استعاره بهره گرفته اند و این گوناگونی تنها برای ایجاد تنوع نبوده، واقعیت های دیگری را نمایان می سازد.که از آن جمله اهمیت موقعیت زمانی مترجم و پایبندی وی به اصول رایج در زمان آن ترجمه می باشد چرا که در قرون اولیه اسلام بر ترجمه ناپذیری قرآن کریم تاکید می شد و مترجم می بایست برای رفع آن حساسیت قرآن را فقط باز تولید می کرد ، اما به تدریج این محدودیت برطرف شد.