سنجش عوامل موثر بر ارتقاء امنیت گردشگری (مورد مطالعه: کلانشهر اصفهان)

شهر اصفهان یکی از شهرهای امن کشور برای گردشگران محسوب میشود؛ اما بروز برخی از مسائل برای گردشگران خارجی مانند حمله به گردشگرانی که برای رویت پدیده کسوف به اصفهان سفر کرده بودند، کشته شدن گردشگر فرانسوی و تاثیرات منفی ناشی از آن و برخی مسائل دیگر که برای گردشگران داخلی اتفاق افتاده، لزوم توجه به امنیت گردشگران را دو چندان می کند. نوع پژوهش، کاربردی – توسعهای و روش پژوهش، اسنادی و پیمایشی است که برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و برای رتبه بندی مولفه ها و نماگرهای موثر بر امنیت گردشگری از مدل «تاپسیس» استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر، گردشگران داخلی و خارجی می-باشد که تعداد حجم نمونه آن 384 نفر برآورد گردید و برای ارتقاء پایایی به400 نفر افزایش یافت. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد، گردشگران خارجی احساس امنیت کمتری نسبت به گردشگران داخلی دارند. برای سنجش امنیت اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی و کالبدی بر توسعه پایدار گردشگری از آزمون پیرسون استفاده شده است. با عنایت به اینکه سطح معناداری محاسبه شده از سطح معناداری مورد نظر کمتر می-باشد، بنابراین این فرضیه تایید می گردد؛ بدین معنی که بین دو متغیر امنیت و توسعه پایدار گردشگری رابطه خطی معناداری حاصل شده است. عوامل هفت گانه یکپارچگی برنامه ریزی های توسعه، یکپارچگی قوانین و منابع مالی پایدار، هدایت توسعه گردشگری، امنیت اجتماعی، امنیت اقتصادی و غیره، فاکتورهای کلیدی موثر بر امنیت گردشگری محسوب میشوند. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان می دهد با تکیه بر مقادیر R2 می توان گفت که 69 درصد از تغییرات متغیر وابسته توسط متغیرهای بالا به طور مستقیم تبیین می شود. با توجه به پتانسیل های موجود در کلانشهر اصفهان و قرار گیری این منطقه در بستر غنی تاریخی، فرهنگی و اسلامی، بدیهی است که این شهر مورد توجه طیف وسیعی از گردشگران داخلی و خارجی باشد. با توجه به اینکه امنیت و گردشگری یک ارتباط دو سویه و مستقیم با یکدیگر دارند، باید توجه ویژهای به این مهم داشت؛ زیرا صرفا نگاه پلیسی به این مقوله نمیتواند امنیت گردشگری را تضمین کند. از این رو، ما نیازمند برنامه ریزی منسجم در ابعاد مختلف اجتماعی، بهداشتی، زیست محیطی، کالبدی و غیره میباشیم و توجه به آن میتواند به ارتقای امنیت گردشگری و رفع موانع منجر شود که در خاتمه راهکارهایی برای کم رنگ کردن این موانع و در نهایت، تحقق «امنیت گردشگری» پیشنهاد شده که نیازمند توجه جدی مدیران و برنامه ریزان شهری است.