اثرات دیازینون بر تغییرات هیستومورفومتریک تعداد گابلت و تعداد سلولهای اپیتلیالی بافت روده جنین موش کوچک آزمایشگاهی نژاد Balb/c

دیازینون ازگسترده ترین ارگانوفسفره هایی است که در کشاورزی به کار می رود. ترکیبات ارگانوفسفره در کنترل حشرات و آلودگی های زیست محیطی استفاده می-شوند. دراین مطالعه اثرسمی دیازینون بر رشد و نمو جنین و شکل گیری ساختار بافتی روده جنین موش کوچک مورد بررسی قرارگرفته است.
تعداد 25 سر موش کوچک به 5 گروه 5 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل دیازینون دریافت نکرد، گروه های شم الف و ب، امولسیفایر را به ترتیب به مقدار 52/0 و 2/5 میکرو لیتر و گروه های تجربی الف و ب دیازینون را به ترتیب به مقدار 3/1 و 13 میکرو لیتر از روز هفتم تا روز هجدهم بارداری یک روز در میان به صورت استنشاقی دریافت کردند. سپس موش های باردار در روز هجدهم تشریح شده و جنین ها برای مطالعه بافتی و هیستومورفولوژی از رحم خارج شد.
در تمام بررسی های ظاهری و هیستومورفومتری اختلاف معناداری بین گروه کنترل و دو گروه شم مشاهده نگردید. در گروه تجربی ب ناهنجاری هایی نظیر جنین و جفت آتروفی شده، خونریزی زیر جلدی، جایگاه جنین جذب شده همراه با جفت اضافی دیده شد. در بررسی هیستومورفومتری میانگین تعداد سلولهای گابلت در سطحی برابر از طول پرزها در گروه تجربی ب نسبت به گروه های تجربی الف و کنترل افزایش نشان دادند گرچه افزایش معنادار نبود. درصد تعداد گابلت به کل هسته های مقطع عرضی پرز و تعداد گابلت در 35 میکرومتر از قطر مقطع عرضی پرز در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. درصد تعداد سلولهای اپیتلیالی در سطح 1000 میکرومتر مربع از مقطع عرضی پرز بین گروه های تجربی و گروه کنترل اختلاف معناداری نداشت.
مصرف مقادیر بالای دیازینون در موش باردار سبب بروز ناهنجاری های ظاهری در جنین شده و همچنین موجب اختلالات هیستومورفومتری در روند تکامل بافت روده جنین ها می شود.