بهینه سازی میزان کاهش زمان سفر از طریق طرح پرش-توقف در خطوط قطار شهری (مطالعه موردی: خط2 متروی تهران)

شرایط ترافیکی امروز به ویژه در کلان شهرها، گسترش حمل ونقل همگانی را بهترین راهکار تلقی می کند و باید مردم را به استفاده از آن ترغیب نمود. این مهم نیازمند کاهش زمان سفر توسط حمل و نقل همگانی نسبت به زمان سفر توسط وسایل نقلیه شخصی می باشد. حمل و نقل ریلی یکی از شیوه های مهم حمل ونقل همگانی درون شهری می باشد که بخش مهمی از زمان سفر را تشکیل می دهد. طرح پرش-توقف یکی از طرح های سرعت بخشی به سیستم های قطار شهری می باشد که پس از بررسی و در صورت به صرفه بودن با کمترین هزینه ی زیرساختی قابلیت اجرایی خواهد داشت. بدین صورت که قطارهای حاضر در خط مورد نظر به دو نوع A و B و ایستگاه ها نیز بر اساس حجم عبوری مسافرین به سه نوع A، B و AB تقسیم می شوند. هر نوع قطار علاوه بر توقف در ایستگاه های هم نام خود، در ایستگاه های AB نیز توقف خواهد داشت و از روی سایر ایستگاه ها پرش خواهد نمود. در این پژوهش سعی شده است شیوه ی اجرایی طرح پرش-توقف به نحوی تعیین شود تا زمان سفر بهینه گردد. لذا برنامه ای نوشته و ارائه شده است تا در خطوط مترو پس از ورود اطلاعات مربوطه، بهترین شیوه ی اجرایی این طرح پیشنهاد شود. هم چنین مطالعه موردی در خط2متروی تهران انجام گرفته و در نهایت بهترین شیوه ی اجرای این طرح پیشنهاد شده است.