تحلیل موقعیت مولفه های مدیریت دانش در سازمان جهاد کشاورزی استان مازندران

برای اینکه سازمان ها بتوانند کارایی لازم را داشته باشند، باید حول محور علم و دانش فعالیت کنند. دانش به عنوان منبعی برای بقای سازمان ها به شمار می آید و شرط موفقیت سازمان ها دست یابی به دانش جدید در همه ی سطوح و حرکت به سمت سازمانی دانش بنیان است. هدف این پژوهش نیز بررسی وضعیت فرایند مدیریت دانش کشاورزی و رتبه بندی مولفه های آن (تولید دانش، ذخیره و بازیابی دانش، انتقال و تسهیم دانش، کاربرد دانش) در سازمان جهاد کشاورزی استان مازندران است. این پژوهش از نظر نوع جزو تحقیقات کاربردی و از نظر روش جزء تحقیقات توصیفی- تحلیلی است. جامعه ی آماری پژوهش همه ی مدیران و کارشناسان جهادکشاورزی استان مازندران در بخش های مختلف شامل زراعت و باغبانی، دام و طیور، کرم ابریشم و زنبور عسل، شیلات و آبزیان و جنگل و مرتع به شمار 65 تن میباشد. درآغاز، اطلاعات مربوط به مولفه های چهارگانه مدیریت دانش کشاورزی با استفاده از پرسشنامه ای با طیف پنج قسمتی لیکرت گردآوری و آن گاه وجود تفاوت معنی دار در فرآیند مدیریت دانش کشاورزی بین چهار زیربخش اصلی سازمان با استفاده از آزمون کروسکال والیس مورد آزمون قرار گرفت. نتایج به دست آمده از آزمون ها نشان داد که تفاوت معنی داری در میانگین فرایند مدیریت دانش کشاورزی بین سه زیر بخش زراعت و باغبانی، دام و طیور، کرم ابریشم و زنبور عسل و جنگل و مرتع وجود دارد ولی در زیر بخش شیلات و آبزیان تفاوت معنی داری با دیگر بخش ها ندارد. در نهایت به منظور اولویت بندی مولفه های مدیریت دانش کشاورزی از روش تاپسیس استفاده شد. نتایج حاصل از تاپسیس نشان دادند که در فرآیند مدیریت دانش کشاورزی هرچه سازمان جهاد کشاورزی از حلقه تولید دانش به سمت کاربرد آن پیش رفته است این فرآیند ضعیف تر عمل کرده است. لذا اتخاذ تدابیری برای درونی کردن سودمندی های ناشی از تولید دانش در سازمان و کل بخش کشاورزی استان ضروری بنظر می رسد.