توانایی یدک شدن آرژنین با گوانیدینواستیک اسید و تعیین نیاز آرژنین مرغ مادرگوشتی در انتهای دوره تولید

زمینه مطالعاتی: تعیین نیاز مجدد مواد مغذی و ارزش جایگزینی افزودنی های تجاری در جیره های کاربردی در جهت بهبود عملکرد مرغ مادر گوشتی
این تحقیق به منظور ارزیابی مجدد نیاز آرژنین در جیره های کاربردی مرغ مادرگوشتی و امکان یدک شدن آرژنین توسط گوانیدینواستیک اسید (GAA) انجام شد.
آزمایش با 320 قطعه مرغ مادر سویه راس 308 به صورت فاکتوریل، شامل دو سطح GAA (صفر و 12/0درصد جیره غذایی) و چهار سطح آرژنین افزوده (0، 3/0، 6/0 و 9/0درصد جیره غذایی) در دوره سنی 54 تا 63 هفتگی انجام شد. نیاز آرژنین با استفاده از تابعیت خطی و غیرخطی برای صفات عملکردی از آرژنین خوراک تعیین شد.
اثر متقابل آرژنین و GAA بر قابلیت باروری معنی دار بود (05/0>P). تابعیت ایمونوگلوبولینG و نفوذ اسپرم در لایه پری ویتلین از سطوح افزایشی آرژنین معنی دار بود (05/0>P). اثر آرژنین افزوده و GAA بر سرانه تخم مرغ تولیدی و قابل جوجه کشی کل دوره (مرغ لانه) و وضعیت پوشش پر معنی دار نبود (05/0>P)، هرچند افزودن آرژنین باعث افزایش فراوانی پرندگان با پوشش کامل پر (امتیاز 5) شد و بیشترین سرانه تخم مرغ تولیدی با افزودن 3/0درصد آرژنین همراه با گوانیدینواستیک اسید حاصل شد. با افزایش میزان آرژنین افزوده تا 6/0 و 9/0درصد، مدت زمان مصرف جیره روزانه به طور معنی دار تا دو برابر افزایش یافت. نیاز آرژنین قابل هضم برای سرانه کل تخم مرغ تولیدی، سرانه کل تخم مرغ قابل جوجه کشی، نفوذ اسپرم در لایه پری ویتلین و ایمونوگلوبولینG با احتساب آرژنین جیره پایه به ترتیب 85/0، 87/0، 03/1 و 34/1 درصد برآورد شد، که بیش از میزان توصیه شده توسط راهنمای پرورش است. با اعمال 12/0درصد GAA، نیاز آرژنین افزوده برای موارد مزبور به ترتیب 02/1، 91/0، 00/1 و 27/1درصد برآورد شد.
نتیجه گیری نهایی: براساس نتایج این آزمایش، مقدار آرژنین توصیه شده توسط راهنمای پرورش مرغ مادرگوشتی سویه راس 308، تکافوی نیاز این پرنده را نمی نماید و افزودن GAA، جایگزین بخشی از آرژنین برای صفت باروری شد.